متن امید

خدا بهترین همراه است برای آرزوهایی که داریم ، برای حالِ خوبی که آرزو داریم و برای دردهایی که برای کشیدنشان طاقتی نداریم !
بالاخره روزی ، آسمانمان میزبانِ رنگین کمانِ همدلی می شود و لب هایمان دوباره فرصتی برای خنده دارند .
خدا آماده است برای شنیدن ،
جهان...

به خدا که بسپاری، خودش حل می شود. خودم دیده ام؛ وقتی که از همه بریده بودم؛ بی هیچ چشم داشتی هوایم را داشت، در سکوت و آرامش، کار خودش را می کرد و نتیجه را نشانم می داد که یعنی ببین! تو تنها نیستی...

تو حق نداری با ضربه...

تنها وسوسه ای که
کسی هرگز نتوانسته است بر آن غالب شود:
"وسوسه ی امید!

رومن_گاری 📚 پرندگان می روند در پرو می میرند

دلنوشته:
«مدافعان سلامت»
گرچه ما مرده ایم و راه می رویم، بی واژه ایم و حرف می زنیم...
اما به آدم های بیرونِ این مهِ غلیظ و به چشم های نگران بگویید؛ ما خوبیم ؛ مثل چند روز و چند ماه و چند سال قبل ..
اصلا ما عادت کرده...

من اطمینان دارم که اخرش خوب است ؛قرار است سفیدی از دل ظلمت ها پدیدار شود، و روزی در نهایت سر خوشی به حال این روز هایمان بخندیم.
حال این روز هایمان خوب نیست ؛اما چه می شود کرد . دنیاست دیگر ، گاهی عشقش می کشد یک جا بنشیند...

من اطمینان دارم که اخرش خوب است ؛قرار است سفیدی از دل ظلمت ها پدیدار شود، و روزی در نهایت سر خوشی به حال این روز هایمان بخندیم.
حال این روز هایمان خوب نیست ؛اما چه می شود کرد . دنیاست دیگر ، گاهی عشقش می کشد یک جا بنشیند...

موضوع : اسطوره امید

- حال ما خوب است ، این روز ها اوضاع خوبی نداریم ، اما چه می شود کرد ؛ باید بگوییم زندگی هنوز در ساقه های سبز گیاه و در رگه های متورم زمان جریان دارد و باید حتی از این لحظات هم بهترین استفاده را...

بهار نام دیگر آدم های نابی ست که برای رویش یک لبخند طلوع امید و سرسبزی حیات همیشه در تلاشند.

عزیزِ من...
انتظار ؛ امید میخواد
بهار ؛ بهانه
من بیخودی دلخوشم
به همین ساعت ها و دقیقه های اسفند
به همین دلسردی های بی روحِ زمستان
دلیلِ حالِ خوب من باش
سَر برس
شکوفه بزن
من هنوز بی اختیار دوستت دارم

گاهی باید کوله بارِ سنگینِ کارهای نصفه و نیمه و حرفهای ناتمام را رها کرد...
دلمشغولی ها را کمتر مرور کرد...
بی خیالِ گلایه های تمام نشدنی از زمین و زمان شد!
کمی بیشتر امید و هیجان؛ در تک تکِ گلدانهای کٌنجِ پنجره کاشت و مراقبشان بود؛ با ناز و...

من کمی گیچ،
کمی مات...کمی مبهوتم!
زنده ای مرده در این خالی پر تابوتم
به کسی ربط ندارم...
به خودم مربوطم!
میروم دل بکنم از سر و سامان خودم
بار دیگر زده ام دست به کتمان خودم!
من کمی نفت...
کمی شعله...
کمی هم دودم!
جاده ای رو به نهایت...

روز پدر که می شود مثل خیلی های دیگر به نبودن بابا فکر می کنم. نه اینکه اندوهگین باشم. حس می کنم مدت هاست به نبودنش عادت کرده ام. به زندگی اش فکر می کنم. آمدن و رفتنش. شکل نگاه کردنش. به چیزهای دیگری که مرگ یاد آدم می اندازد....

هیچ نیروی نمی تواند جلوی رشد انسان را بگیرد مگر ناامیدی

صدای رد پاهایش بود که نغمه رسیدنش را سرمیداد مسیری طویل را آرام آرام طی میکرد اهسته اهسته گام بر میداشت نزدیک و نزدیک تر میشدهمگان مست عطرش شدند و ازجمالش درحیرت رفتند آن قدر مقتدرانه گام برمیداشت و راه می پیمود که درختان به احترامش از خواب زمستانی برخاستند...

امید گشودن است هر گره گردون را ،،

مگر گِره ای که به کار زلف اوست

ارس آرامی

راسته که میگن
آدمی به " امید " زنده است
به اینکه دوباره صبح خواهد شد شب
به اینکه دوباره سبز خواهد شد دشت
به اینکه دوباره باز خواهد شد در
و این بهارِ در تابستان
پاداشِ شکیبایی اش است
تا فراموش نکند
که آدمی به امید زنده است؛ امید...

یک روز دوباره برمیخیزیم!
جوانه میدهیم و
سبز میشویم
میخندیم و باز هم شکوفه میدهیم..
یک روز؛
همه ی ما یک روز
دوباره زندگی میکنیم!

دوستت دارم عزیزم ، دلبر زیبای من!
آشنای هر شب من ، ماه این شبهای من!

من به شوق دیدن تو آمدم قدری بمان
باز هم با رفتنت مشکن دل تنهای من!

داده ام در هجر تو عقل و شدم دیوانه ات
بعد تو تنهایی و خلوت شده ماوای من!...

واسه روز ولنتاین دو تاستاره تقدیمت می کنم
یه ستاره پربوسه که دلم بی تو نپوسه
یه ستاره پر امید واسه هرکی تو رو دید

این شهر ، بیش از هرچیز حال خوب می خواهد ،گاهی تنها یک تلنگر کوچک کافی ست برای دوباره بلند شدن و روشن شدن کورسوی امیدی در درون.فهمیده ام آدمی حتی درمواقعی که فکر میکند دیگر زنده نمی ماند بازهم بدنبال راهی میگردد تا به جهان بازگردد. مردمان این شهر...

شب میرود، روشن ترین خورشید می آید آرامش و عطر درخت بید می آید
دلواپسی، تردید، غم اینجا نخواهد ماند
عید و طلوع و معجزه، امید می آید

کسانی که برای زندگی خود تقلا می کنند
با واژه ی شکست آشنایی زیادی دارند,
\امید\
تنها دلیلی است که آن ها هر بار پس از شکست,
مصمم تر از قبل پیش می روند,
هیچ شکستی قطعی نیست,مگر اینکه نسبت به
امید داشتن خود بی تفاوت شوید.

آرام باش
آنجا که دیگر راهی نیست
خدا راه می گشاید

کوچکتر که بودم فکر می کردم یک قهرمان شجاع شخصی هست که در راه هدفی بزرگ می میره..یا سربازیست که برای دفاع از سرزمینش از جان شیرین خودش می گذره..گاهی هم فکر می کردم شجاع ترین آدمها اونهایی هستن که بیماری های سخت رو با لبخند تحمل می کنند...بزرگ تر...