متن امید

من انتخاب کردم که خوب باشم ...
که در دل مارپیج مشکلات نور امیدم را پیدا کنم و بی بهانه بخندم ...
یاد گرفتم زیر سایه غم خنده کنان برقصم و نوای زندگی را سر دهم ...
من می گذارم رفتنی ها بروند و ماندنی ها بمانند ...
یاد گرفتم...

دوست داشتنت ...
سپیده صبحی است
که هر روز دل گرمم می کند به زندگی ...
و من به امید این روشنایی چشم باز میکنم ، هر صبح را .
" همیشه باش ... همیشه روشن ... همیشه برای من !! "

اگر چه شک عجیبی به «داشتن» دارم
سعادتی ست تو را داشتن که من دارم !

کنار من بِنِشین و بگو چه چاره کنم؟
برای غربت تلخی که در وطن دارم؟

بگو که در دل و دستت چه مرهمی داری
برای این همه زخمی که در بدن دارم؟

مرا به...

من به تو می گویم که قوی باشی و می دانم که گاهی کلمات، واقعا معجزه می کنند.
من روزهای سخت زیادی دیده ام، رنج های زیادی کشیده ام و اندوه زیادی را به جانم، خریده ام. من تا انتهای دردهای زیادی رفته ام، زخم های زیادی را به جان...

همیشه فکر می کردم آدم تنها چیزی را که باید برای روز مبادا پس انداز کند پول است...یادمان داده بودند همیشه یک روز مبادایی هست که هیچکس از زمان آمدنش خبر ندارد...توصیه می کردند تا می توانیم برای مبادای نیامده ذخیره کنیم تا چرخ زندگیمان لنگ نشود...اما به نظرم برای...

وقتی امید از بین برود
" زمان " فقط یک مجازات است

با اینکه بعضی وقت ها غیر ممکن به نظر می رسد، با این حال نیازی نیست که خودت را در غم هایت غرق کنی. شرایط هر چقدر هم بد باشد، می توانی مطمئن باشی که فردای روشن تری در انتظارت خواهد بود.

بازهم در خیابان های زرد و نارنجی با گلوله های سفیدی
که از آسمان به زمین میبارد پوشیده خواهد شد،
ردپایی که مدتها باران نشُست،
به زیر برفها پنهان خواهد شد؛
ما دیوانه های به جا مانده از فصل زردیم،
که در سرمای سفید و دل یخ زده،
به امید...

‏انتظار که چیز بدی نیست
روزنه امیدی ست در نا امیدی مطلق
من انتظار را از خبر بد،
بیشتر دوست دارم!

گفت: من را که امیدی نیست
به بهار رسان سلامم را
گفتمش مگر بهاری هست ؟
آن زمان که نیست یارم را
گفت من درختِ خشکیده ام
گفتمش خوابیدن مرگ نیست
گفت: این خوابِ زمستانی
هیبتش به قدرِ مردن نیست ؟
گفتمش جوانه هاست در تو
من به چشمِ دل...

مادرها مظلوم ترین
جنس آفریده ی خدا هستند!
دلواپس که میشوند، حاضرند زمین و زمان را
به هم بدوزند تا مبادا خاری در پایتان برود
هوای چشم هایشان، ناخودآگاه گره میخورد
به حالِ دل شما
موهایشان، تنها پریشانی دنیاست که به آدم،
امید زندگی میدهد
عادت ندارند موهایشان را ببافند...

🍁امسال حال پائیزمان خوب نیست!

به جایِ برگ های زرد و نارنجی آدم های سرزمینم می ریزند. به جایِ بویِ نَم باران، بوی آتش راهِ طرقبه، بلال ذغالی و نوشیدن دوغ آبعلی، بوی اندوه و رنگ غم بوی الکل و راهروهای بیمارستان می آید. حال شهرم خوب نیست. شهری که...

حالا که پاییز آمده است میتوانم با آن هم قدم شوم.
با امید به لحظه هایی بهتر، گام بردارم و موسیقی دلنشین پاییز را از اعماق برگ های خشکیده اش بشنوم.
دلم می خواهد پیش از آنکه خورشید به قلب آسمان پرواز کند، روی آبی لحظه هایم پَر باز کنم...

نشسته ام به پنجره نگاه میکنم
دریچه آه میکشد...
تو از کدام راه میرسی ؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود...
جوانی ام در این امید پیر شد
نیامدی و دیر شد ...
هوشنگ ابتهاج

از جدال با کسی که قدردان محبت های تو نیست بپرهیز ، اینکه تصور کنی روزی می توانی او را متوجه اشتباهش سازی درست مثل آب کردن کوه یخ با "ها " است !

چاره ای نیست ، باران هم باشی برای کاسه های وارونه کاری نمیشه کرد ؛ این...

گاهی یه جمله انقد / خوب ودلگرم کنندس ولی یه حرف دیگه / مث سمه کشندس مهم تویی که باید / یه وقتایی نشنوی یه حرفایی که باعث / میشن راحت بشکنی مهم تویی خودتو تودل نریزغصه رو

یک روز که از خانه هایمان بیرون آمدیم
سر تا سر شهر را گل باران کرده اند
مردم می خندند
کودکان می رقصند
و به هم خوشبختی تعارف می کنند
یک روز که از خانه هایمان بیرون آمدیم
صدای خنده هایمان در آسمان می پیچد
خدا ذوق می کند
از...

تاریک ترین روز ، اگر تا فردا زندگی کنی ، از دنیا خواهد رفت.

⁩
بهارِ زندگى اَم
لبخندِ توست
که هر صبح،
با دیدنش
در من
جوانه مى زند
بخند جانم

تو،،،
به \دوستت دارمی\ گرفتار آمده ای
از جنس نَمُور
که لب های کبودِ مردی مسلول
در پستوئی آفتاب ندیده
بر جانت حواله کرده ست.
شاید
به باورت سخت ست
که با همه دوری وُ،
قِدمَتِ درد
دوستت دارم!
من،،،
در سکوتی \لاجوردی کبود\
به یک تنهایی ضخیم
از غربت...

\امید\
-- نوری است\
(هر چند) کم سو؛
اما
برقش به چشم می آید.



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

همین پاییز
سر ساعت همیشگی
کنار درخت بید
با همان بارانی مورد علاقه ی تو
و چشمانی به درخشندگی خورشید
با قلبی آکنده از روزنه های امید و خوشی های ساده
و دستانی پر عشق
که از هر انگشت آن برای تو محبت جاریست
و تشنه ی نوازش
با دلی...

مهم نیس قلبت توی/قلب چه کسیه جاش هرکسی هستی هرکی/عاشق زندگی باش

می گفت:
«از امید گفتن تو این روزا، مثل گول زدن میمونه!»
گفتم:
شاید یکی گول خورد!
خندید. بخاطرش بخشید. بخاطرش ادامه داد. بخاطرش تلاش کرد. این چرخه ی سیاه و ناامید رخت عزاشو درآورد، آب و جارو کرد، روزگار نفس کشید، دنیا جای قشنگ تری شد.