بیو

حق به دورت یا علی گویان بگردد یا علی

شانه ات
مُجابم می کند ..!

بی تو با این دل ویرانه تنها چه کنم.؟

تنهام انقدر تنها که صدای سکوت دل را میشنوم.

سهمم از آن چشمان تو،

چیزی به جز حسرت نبود.

کاش میشد به نبودن های پر تکرار تو عادت کرد.

به ذوق دیدن چشمان تو در خواب.

تمام شب بیدارم.

این نبودن های پر تکرار تو،

بدجور دلگیر است.

چشمان تو برده دل و دین و همه دنیایم را.

نیستی و دلم در غم تو میسوزد.

بهار،
آفتابگردانی‌ست
که رو به رؤیاهایم شکفته…

دل گیر تو بود
وگرنه
با پرستو می رفت

ما به فدای تو شویم.

ای همه جان فدای تو.

عاشق می‌شوم؛
وقتی،
بهار،
این‌جا،
می خندد...

آیا میشود
غریبه شد
با کسی که بوی تنش را حفظی؟!

مثل پَرگارم، راحت و دقیق دورت خَط میکشم :)

دو روزه باقی عمرم فدای جان تو باد

ساده نبودم امان از تجربه بی وفایان

جوانیم به سادگیم باختم

زمستان دیده را نیاز به بهار نیست

تمام شب خیالت را..

در آغوش خودم دارم

جز چشم تو در چشم من چشمی دگر به چشم نیاید.

بیا که آمدنت.

بهار این دل سرد زمستانیست.

غرق شکوفه میکنی ای عشق خانه را