متن شاعران معاصر

ببین !
عبور کرده ام
از  رد پای پاییز و
لُکنت زمستان،
اما  هنوز به گِل نَشستِه ام .
مریم گمار ۱۴۰۳/۱/۲۰

از بس که شانه کرده دلم گیسوی تورا
من باز کردن گره ها را بلد شدم.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

پُرشد اگر چه شعرِ من از لکنتِ خزان
امّا بهارِ حنجره هارا بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

افتاد سنگِ چشم تو در ذهنِ برکه ام
تا حلقه حلقه ، دایره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

از من عبور کرد خیابان، غزل غزل
تا التهابِ پنجره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

با تو مرور خاطره ها را بلد شدم
راه شکست دلهره هارا بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

اگر چه باغِ تو غرقِ اَنار خواهد شد
ولی به خونِ جگر اتفاق می افتد.
رضاحدادیان

به محض تَر شدن چشم اَبر، بی تردید
به گوش خاک، خبر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

تویی که لبریز از شب شده ست  تقویمت
صبور باش! سحر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثمر اتّفاق می افتد!
رضاحدادیان

دوباره دریا دریا شکفتنِ آتش
به زیرِ خاکستر، اتّفاق می افتد

تنها اَنار شاخه ی  افسوس بودم
خون جگر خوردم ،ولی لب وا نکردم.
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

لب تشنه ماندم،قطره ای هرگز گدایی
از اَبرهای نانجیب امّا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

در من هزاران جنگل خورشید روئید
زیر درخت سایه ها ماءوا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

وقتی که دیدم محرمی دور وبرم نیست
با هیچ کس جز آینه نجوا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

با پای دل دور جهان را گشتم، امّا
چیزی به جز یک مُشت غم، پیدا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

مانند گیسویی به دست باد، هرگز
نقشی به جز آشفتگی ایفا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

آتش گرفتم بی تو و پروا نکردم
پروانگی کردم ولی پَر وا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

...دفترم دریا شد امّا با عبورِ موج ها
دست خطِ کشتیِ بی بادبانم پاک شد...
رضاحدادیان

اقرار می کنم که فراز و فرود من
چیزی شبیه بازی الاکلنگ بود
رضاحدادیان

اگر چه دریا دریا گریستم، اما
شده ست تشنگی شوره زار، حاصل من
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۱/۱۰

به غیر از آینه هرگز ، قبول باید کرد
نبود همنفسی در جهان ، مقابل من
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۱/۱۰

چقدر ردّ عبور تبر هویدا شد
وَ شاخه شاخه صدای شکستن دل من
رضاحدادیان۱۴۰۲/۱۱/۱۰

اگر چه منتظر زخم واپسین بودم
نماند بر سر عهدی که بست، قاتل من
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۱/۱۰