متن طلوع امید

در این شب سیاه طلوع کن.

فریاد ما اینجا در قفس محبوس است ،

بیا و باز کن این قفل زمستان دلگیر را.

بیا که ظهورت نوری است در تاریکی در

این شب‌های بیقرار.

و چه زیبا بهاری شود آنروز که بیایی.

دلم بهانه می کند طلوع دیدن تو را
تا به کجا دلم کشد ، حسرت دیدار تو را

چه کسی می داند ، که در این شهر شلوغ

وادی عشق کجاست ؟

چه کسی می داند ، در میان آدمکهای غریب

ساقی عشق کجاست ؟

دیده ات را بگشا ، چه کسی می داند

عاقبت بر سر راه ، بر تنِ خسته ی پر زخم مسیر

مقصدِ عشق...