هر چند که سرد است جهان با دلِ خونم؛ جاری ست، از او، غم، به رگِ حسّ جنونم؛ صد شکر که در فصلِ زمِ پُرنمِ دنیا، با مهرِ محبّت شده دل گرم، درونم! شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
به زیبایی/ دلم پُر شد/ از عشقِ ناب و گیرایی/ اهورایی/ در این احساسِ شیدایی/ و این امواجِ رویایی/ تویی نامنتهای شورشِ دل/ برایم هست مشکل/ کشم پای دلم را، از دلِ کویت/ نجویم، روی دلجویت! زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)
پُر از مهری؛ و شهرآشوبِ گُل چِهری؛ که با بحرِ دلت، هر دم، سرودی مِهر را بهرم؛ و بهره، داده ای من را، از امواجِ تبِ دریا؛ از احساسِ سروری سرخ و پابرجا؛ از آشوبِ دلِ صد پاره ی شیدا... زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)
می نوازد احساسِ پریشانم، شهرآشوبِ عاشقی را، با تار و پودِ دل؛ تا که شاید، چنگِ آرامش زند، بر تار تارِ مویت، در بسترِ پریشانی! زهرا حکیمی بافقی (کتاب گل های سپید دشت احساس)
سرشار از احساس است، شعرِ زندگی با تو؛ وقتی که: صبح، از مَطلعِ آفتابگردانِ بوسه هایت، شکوفا می شوم؛ و شب، در مَقطعِ شب بوی آغوشت، آرام می گیرم! زهرا حکیمی بافقی کتاب گل های سپید دشت احساس.
تسبیح خداوند را می توان: در حق حقِ مرغِ حق؛ در هوهوی باد؛ و در سرورِ سروِ آزاد، پیدا نمود! زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک دل سروده، کتاب راز و نیاز.
تسبیح خداوند را می توان: در وزن آهنگ کبوتران؛ که با تکرارِ حجم صدای خود، نغمه ی «بغ» می گویند؛ و خدای را می جویند، دریافت! زهرا حکیمی بافقی برشی از یک دل سروده کتاب راز و نیاز
در بندِ عشقت اسیرم ببین چه سان ژرفای احساسم با تکرارِ محبّت ترجیع بندِ مِهر می سراید! شاعر: زهرا حکیمی بافقی کتاب: گل های سپید دشت احساس
