متن دلداری

دیالوگ :

ورتر : برایم شعری بخوان که حالم خوب کند
شارلوت : در آغوشت می گیرم ، این شعری ست که دوست دارم برایت بخوانم

برخیز؛ بیا، نزدِ دلم؛ دلدارم!
آخر، منم انسانم و یک دل دارم؛

یک دل، که نه صد دل، شده ام شیدایت؛
گلبوسه ی حس، بر لبِ «تو»، می کارم.

‌دستهایت
پناه همیشگی روح نا آرام منند
اندیشه های تو از دور
اندیشه های نابالغ مرا
هدایتگرند
و روشنایی سخن هایت
از تاریکی حرفهای من
می کاهد
از دورترین مسافت ها
به تو می اندیشم
دوستت دارم و خواهم داشت
همیشگی ترین پناه و تکیه گاه من!...

در فکر توام جانا آخر چه خبرداری ؟
دیوانه شده لیلی ، کِز کرده به دیواری ...

گویم به دلم حتما این هست گناه دل
باید که بسوزد او از دوری دلداری ...


اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

به نامِ نامیِ پروردگاری/

که داد احوالمان را هوشیاری/

به احساسِ نهان، دلداری آموخت/

و دل را داد، نبضِ دل مداری/

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

اونیکه تو بهش میگی قطره
برای مورچه سیلابه
از دید خودتون به مشکلات دیگران نگاه نکنید و بگید چیزی نیست!
ظرفیت آدمها با هم خیلی متفاوته.
برای دلداری فقط کافیه درک کنید

@morvablog

قبل ما لاله به خونین جگری شهرت داشت

بعد "تو" "لاله" به "دلداری" ما می آمد ...

چه دلبری که ندانی طریق دلداری؟

من اونیم که با چشای خیس و مغز سفید بقیه رو دلداری میدم

دلبر که جان فرسود از او
کام دلم نگشود از او
نومید نتوان بود از او
باشد که دلداری کند