متن طوفانی

لعنت به هوایی که...
آرامش آغوش مان را ندید و طوفانی شد.

طوفانی هم باشی
در هوایت می رقصم


آریا ابراهیمی

دو هواییم ؛ دمی صاف و دمی بارانی
ما همانیم ، همانی که خودت می دانی

پیش بینی شدن ِ حال من و تو سخت است
دو هواییم ...ولی بیشترش طوفانی

آخرین مقصد تو شانه ی من بود ؛ نبود ؟
گریه کن هرچه دلت خواست ، ولی پنهانی

شاید...

دوست داشتنت دریاست...
گاه آرام و پُر از سکوت...
گاه طوفانی و پُر از هراس...
من سال هاست دل به دریا زدم...

با همه ی بی سر و سامانی ام باز به دنبال پریشانی ام



طاقت فرسودگی ام هیچ نیست در پی ویران شدنی آنی ام



آمده ام بلکه نگاهم کنی عاشق آن لحظه ی طوفانی ام



دلخوش گرمای کسی نیستم آمده ام تا تو بسوزانی ام



آمده ام با عطش سال...

بی تاب ترینم؛
بگشای ساحل امن آغوشت را،
قراری باش
بر موج های طوفانی دلم... .

بخند جانم
از آن خنده هایی که همیشه
شهر دلم را
طوفانی می کند

رودخانه است راهش دهید...راهی به دریایش دهید...مستانه و طوفانی است...راهی به دنیایش دهید.

خنده ی خشکی به لب دارم ولی بارانی ام
ظاهری آرام دارد باطن طوفانی ام

دست پاییز قلدری بلد است
باد دارد / کری بلد است
عاشقیم و هرزه ی بادیم
برگ تر ز شهر طوفانی...

حیران شده ی گریه ی پنهانی خویشم

آرامشی از لحظه ی طوفانی خویشم

پنهان شدی و فکر خیانت به سرم زد

شرمنده ی این حالت شیطانی خویشم