متن دستان تو

انگشت به انگشت
و رگ به رگ دستانت را سپاسگزارم
که در روزگار آوارگی خانه ی من بودند
و به وقت توفان سرپناهم
و آن گاه که میهنم را
از زیر پایم بیرون کشیدند، دستان تو وطنم شدند.
هر کجا دستانت را دیدی
سلام مرا برسان.

من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن
از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن
از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار
از تو میخواهم قرار روز های بی قرار...

_برشی از ترانه

در خواب سنگین می رود دستان من این روزها


شاید که دستان تو را در خواب می بیند مدام،


ارس آرامی

ضریح
که دستان تو باشد
مستجابند
همه ی دعاهایم

صیدنظرلطفی(صابر)

نوازشِ نسیمِ روے صورتم
یادآورِ دستانِ توست...
چقدر خوب است ڪه نمے فهمے
درآن لحظه چه بر من مے گذرد...
وگرنه با نسیم هم، دست به یَقه مے شدے ...

میرفت زمستان و چنین گفت طبیعت،

دستان تو ،آغازگر فصل بهار است

تمام نگاهم به چشمان توست
دلم گرم گرمای دستان توست
چه کردی تو با من در این روزگار
که دائم وجودم پریشان توست

نت احساسم در دستان توست
بنواز ساز زندگی را

فرحناز فرشاد

دست هایم را بگیر
دنیای من میان دستان تو رسم میشود...
سبزینه ی انگشتانت ، ریشه های عشق را در مبانی ام رشد میدهد.
روشنای بی همتای من!
دوباره و صدباره بخوان من را به آغوشت!
زیرا آغوش تو جهانی ست که تاریکی های عمیق روحم را نور می بخشد...

جهان من
از دستان تو شروع شد،
و درست
در انتهای چشمان سیاهت به پایان رسید...

ماه مرا نگریست ...
شب قصه خواند ...
زمان گذشت ...
آرزوی باهم بودن زمان را مکدر ساخت
تنها شاخه ها مرا فهمیدند
کسی از سر شاخه ها خبر نداشت
طوفان بی پروا آنها را شکست
ماه کنار من به مهمانی نشست
انتظار ابدیت را در مسیر عشق تثبیت کرد...

در خواب سنگین می رود دستان من این روزها

شاید که دستان تو را در خواب می بیند مدام

ارس آرامی

یک روز بارانی
یک لیوان چای
و دستان گرم تو
آخ که چه روزی میشود آن روز.........!
Silent eyes

رونق میکده ، از ؛ بادهٔ چشمان ِتو بود

هر چه آمد ،به سرم از لب خندان تو بود

در نظر خاطرت آمد ؛ قدحی نوشیدم

از ازل بود، که دل؛ بند به زندانِ تو بود

بی خبر از خود و آن نرگس مستت شده ام

جام می ، باز...

ابر و باد و باران
دانستند
دستان من...
در گرایش دستان تو
جان می دهند

رعناابراهیمی فرد (رعناابرا)

از عشق و از مهر، هر آنچه در جهان گم است
در دستان تو پیدا میکنم.


رضا یاراحمدی

ماه مرا نگریست ...
شب قصه خواند ...
زمان گذشت ...
آرزوی باهم بودن زمان را مکدر ساخت
تنها شاخه ها مرا فهمیدند
کسی از سر شاخه ها خبر نداشت
طوفان بی پروا آنها را شکست
ماه کنار من به مهمانی نشست
انتظار ابدیت را در مسیر عشق تثبیت کرد...

از لمس سرانگشتان دستان توست
که بهار در من شکوفه می زند

[به حضرت پدرم(علی الرحمه)]



من گمان دارم،
دستان تو،،،
از هر قرآن و انجیلی
مقدس تر است!
...
این را از بوسه هایم
--بر دستانت،،
باور کن.



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

عجیب!!!
-- سرد است،،،
لحظه به لحظه عمرم،
بدونِ گرمای دستان تو!
♥
به دیدارم بیا
گرم شود
-- زمستانِ سرد...




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن
از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن
از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار
از تو میخواهم قرار روزهای بیقرار
هیچکس در من جونم را به تو باور نکرد
هیچکس حال من دیوانه را بهتر نکرد...

دستان تو

راحت ترین تصمیمی بود

که گرفتم

اما ول کردنشان

سخت ترین

دل بریدن

امروز حواسِ شهر،
پرتِ برف است
حواسِ من اما
هنوز، درگیر گرمی
دستان توست...

دستان تو نقاشان ماهرند
طرحی کشیده اند در من
مختصر به نام عشق…

.
.
.
#نیلوفر_ثانی