پیامک ادبی

خواب نمیبرد مرا ، یار نمیخرد مرا

مرگ نمیدرد مرا آه چه بی بها شدم

ای قلب امیدی به رسیدن که نمانده

بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم

یک بوسه ربودم ز لبت

دل دگری خواست

امشب از غصه پرم حوصله داری، یا نه ؟

می توانی به دلم دل بسپاری، یا نه؟

مرا خیال تو
بى خیال عالم کرد

همان خیال تو
ما را دچار این غم کرد

میل من سوی شما
قصد توسل دارد

وه چه شود اگر شبی
بر لب من نهی لبی
تا به لب تو بسپرم
جان به لب رسیده را

گفتی که به وصلم برسی زود مخور غم
آری برسم گر ز غمت زنده بمانم

این که مداوم سرد و گرمش میکنی
لیوان چای صبحانه ات نیست که
دل من است میشکند

صد بار گفتمش
وسط حرف من نخند
یکبار خنده کرد
بیا عاشقش شدم

این دل که به یادت همه دم مست و خراب است
گر بر سر آغوش تو می ‌بود چه می شد ؟

این سر که ز اندیشه مرا بر سر زانوست
گر بر سر زانوی تو می بود چه می بود؟

در این جادو شب پوشیده
از برگِ گل کوکب دلم دیوانه بودن
با تو را میخواست ...

خبرت هست

که بی روی تو

آرامم نیست...؟!

دل به هجران تو
عمریست شکیباست ولی
بار پیری شکند پشت شکیبائی را...

گاهی آدمی

دلش

فقط یک دوستت دارم میخواهد

که نَمیرد ...!

حکایت بارانی بیقرار است
اینگونه که من
دوستت دارم ......

تقدیرمن این است
ڪه با درد بسازم
از این دل نامرد
دلی مرد بسازم...

هر که با مثل تو

اُنسش نبود،

انسان نیست

-بس که خمیازۀ فریاد کشیدم،
دیری‌ست ؛
خواب‌هایم همه کابوس،
همه فریادند…

خلوت‌پرست گوشهٔ حیرانیِ خودیم

یعنی نگاهِ دیدهٔ قربانی خودیم

شنیدمت که نظر می‌کنی به حال ضعیفان

تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت...

هنر عشق فراموشی عمر است، ولی


خلق را طاقت پیمودن این صحرا نیست

نَگردم
گِرد معشوقی
که
گِرد دل
نمی گردد!