شال به کمر/لب را پنهان کرد بهار/چشم و اَبرو سیاه
باز سنجاقک عاشق/ لقمه ی باز شد/لیسار در مِه جنگل
اُردی بهشت/آسمان را بادکنک چید/تولد گل
غروب/در خوابِ بستر دریا/لالایی باد
نمی دانستم/زود اتفاق می افتد شب/رسید آب مروارید
خورشید/پاک کرد عینکش را/پهن شد آفتاب
خاموش شد/توپ و تفنگ دنیا/جهان گِل آلود
کنارم/تو را کم دارم/این پا آن پا می کند استکان
نمی شود/بهار را در خانه نگاه داشت/زوزه ی گرگ ها
پاره پاره شد گل/سین عید /ویروس
ازدیوار چین/تا چینِ و چروک جاده ی ابریشم/فریاد در نهالستانهای توت رشت
دم نوش قوری شکوفه های آلوچه گنجشکی پر نمی‌زد
ماه نمایان/کاش نخواند امشب ستاره/برف برهنه
امروز لابلای گل ها مادر هیچ رد پایی
روز مادر ساعت خوابیده بود پروانه ای روی صندل
روز مادر پر از رد پای سنجاقک خورشید زیر برف
در آغوش می گیرم/ولنتاین را/کرونا هم باشد
قرنطینه شد/بوسه/دنیا حیران
گرفته تر از ماه گرفتگی آفتاب گردان
بی پرده نیمی در بندلباس خواب ماه گرفتگی
تنها، من ومحبوبه ی شب در تماشای خسوف
درون جعبه ی سیاهست/بامداد دی/کفش سرخ سال نو
بهمن مدتهاست/پهن شده روی آفتاب/وجب به وجب آدم برفی
روی خیزران مرداب/ برف درخواب نیم روز/صدای تفنگ
