متن کوتاه

خورشیدخدا در روز بیچارگان هم می دمد
دیده ا ی به نا اهلی بگوید، من نمی خواهم تو را

نمی توانم تمامت کنم
زجرهای به تو رسیدن تمامم کرده است

تو خورشید روز منی،
ابرهای آسمونمی،
موج های دریای من
و ضربان قلبمی ️

عریان سقف آرزوهایم شدم
غصه ها و دلتنگیها ،تبانی کردند و لباسهایم را بر تنشان کردند

دلم بی آن سیه چشمان مستت...


مثال تن بدون جان میماند...

پسرم خودم چهار پایت میشم تا دستت به آرزوهات برسه ..

چه قدر دنیا قشنگ تر میشد همه بی سیاست
در وسط میدان بازی می کردند…
بی نقاب باشیم

دنیا مدیون مادرانی است
که به خاطر فرزند خود سکوت می کنند
مادر بودن تاوان دارد…

‍ ‍ و ناگهان
دلت می گیرد
از فاصله ی بین انچه که می خواستی
و انچه که هستی ...

جوجو مویز:

چقدر جهان می تواند زیبا باشد
اگر در آن فقط هنر و لذت و عشق وجود داشت!

بعضی آدما مثل موزیک بی کلام می مونن
حرفی نمی زنن ولی حضورشون به قلبمون آرامش می ده ️

ما آدما یاد گرفتیم که گند بزنیم به احساساتِ آدمی که برامون میمیره

نصف بیشتر حرف نزدنا و سوال نکردنا،به خاطر ترس از جوابیه که میخوای بشنوی

ازم پرسید از کجا بفهمم دیر شده؟
گفتم وقتى دیر بشه دیگه فهمیدن و نفهمیدن تو مهم نیست

عشق یعنی
تپش قلبی
که فرسنگ ها دور
برایت بی بهانه آهنگ زندگی را
می نوازد...

آتشى برپاست در جنگل،
درختان سپیدار
به تماشا ایستاده اند.

بعضی آدمها، فقط در گورستان ها گریه میکنند و برخی هم همیشه گوشه ی اتاق تنهاییشون.

یه وقتهایی تو راضی کردن خودمم میمونم. راضی نگه داشتن بقیه دیگه در توانم نیس ...!

گناه از دل نه از دیده،
از آن چشم سیاه توست...
که اینگونه اسیر کوی تو گشتم...

گناه من نگاهم بود...


که بیچاره به دام نگهت افتاد...

بگذار
نقش هایمان را
جا به جا کنیم
تو منتظر بمان
من بر نمی گردم...!

من ریشه دارم در دیار محتشم، سهراب
فیض وکلیم ومقبل و مشفق از،آن ماست

هر چار فصل، ایران من هم چون بهاران است
اما یقینا شهر گل در چل حصاران است

عهد بستم که دگر از،تو نگویم سخنی
بی خیالت شده ام ...شعر تو را می‌خواند