شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
بر دامنِ خلیجِ جدایی نمک بریز /ای انعکاسِ ماهِ محالات، با توأم !«آرمان پرناک»...
گاهی ، به خود می گویم ، کاش، فریاد بودم، تا در انعکاس کوه ، می گفتم : تو «بدی»....تو «بدی» ...حجت اله حبیبی...
هر گاه که دریافتی، تو خود تمام جهانی و هر آنچه که می بینی انعکاسی از خود توست، پس خودت را بشدت دوست داشته باش! چه این دوست داشتن، دوست داشتن همه ی جهان است و خودپرستی معنا نمی دهد....
