دوشنبه , ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
شاید در نوشته های سهرابی م ؛ بِسان قلم سپهری زندگی درجریان نباشد اما تودرمن جاری هستی.سالهاست منتظرت هستم مثل انتظار کُشنده ابیات شهریار، همانقدرعاشقانه وهمانقدر غمگینانه.هیچوقت حتی چون شعرهای نیما سرکوبانه مرا نخواستی ؛ وعاشقانه های شاملوئی که از آن دم میزدی را هم درهیچ سطر دفتر خاطرات زندگیِ آیدائی م ندیدم.با اینهمه قلمم نقاشانه می سُراید برایت همانند زیبائیِ زنانه نهفته در ادبیات نزار قبانی ...آخ که خسرو شکیبایی وجودم فریاد می زند ...
