متن نادر نیک نژاد

نیامدی
ابرها
در تن ام
بارانی شدند

هیچ نقاشی
مثل من آه نکشید
بی آب
و
رنگ

نه زمینی
نه اسما نی ،
سفر باتور چشم های تو
زیباست
ه
و
ا
ی
ی//




_نادر نیک نژاد

ابری
یا ابریشم
ماه بی روسری زیباتر است

درختی در خیابان
سر تکان می دهد
شاعری،پشت کرکره ی خیال
دنبال استعاره می گردد.

میجیک
میجیک.
شبا پایم.
ترسمه
تی کشه تان
خواب خورهِ
جاواشانه

برگردان شعر به فارسی
مژه
پشت مژه
شب رامی پایم.
می ترسم
خواب برای خودش
جاپهن کند
میان اغوشت.

اسمان
می جانمازه
ماه
می مُهر
تا تو نائی
میجیک
میجیک
ستا رانه تزبه زنم


اسمان
سجاده ی من است
ماه
مُهرم
تا تو نیا یی
مُژه
مُژه
ستاره ها را
تسبیح می زنم

تا می توانستی
دل ام راورق زدی
من حتی یک بار
دستهایت را
نخواندم //

ترجمه //


تاتانسی
می دیلا ورق بزئیی
من حتی ایوار
تی دسانه
نخواندم //

دشت
پیران بکانده
جاده
پابرانده
کوه
علم دار
ابر گولاب پاش
ماه
سیا دوکوده
زنجیل ستاره به دوش
افتاب ره ِ
دسته بردان درده //


ترجمه


دشت
بی پیراهن
جاده
پا برهنه
کوه
علم دار
ابر
گلاب پاش
ماه
سیاه پوش
زنجیر ی از ستاره برشانه .
برای افتاب
دارند...

مادر تمام روز را
درد می کشید
گاهی که خسته می شد از
گنج حوصله
می گفت :
امان ازدست این دردها
ازدرد این دستها //

می ترسم
از انگشت های موذی باد
که یک شب،به تار موی تو بپیچد
و تو از خواب های طلایی ام
بپری
من میان نت های خیالی خاموش

انگشت هایت را
مشت کن
بگذار
یک بارهم که شده
قلب ات را ببوسم

دیر آمدی کنار
دریای من
سیراب شده ام

از رفتن نگو
نه یک دل
نه صد دل
بیدل می شوم

دانه
دانه
اشک می ریزد
خنده
خنده
دل می چیند
چمدان چشم هایش
پرازاسباب بازی ست.

زیر پوش یا زره پوش
چشم بسته
زیر لبخندش رفته ام

سالی که پدر
دنبال یک لقمه نان
انقدر
ز
م
ی
ن
م
ی
ن
م
ی
ن
خورد
سیر شد

رمه ی رویاها
ا
و
ا
ر
ه
زوزه وهم
پشُت سر
دربیابان تنم
حسی
هی
هی
می کند//

خاطره ها ،
ازچشم نمی افتند
با
ر
ا
ن
که می بارد
تازه تر می شوند

گفتی تنها صداست که میماند
نیستی که ببینی صدا چقدر تنهاست

سالی که روبرو عکس
پشت سر عکس
ادم خجالت کشید
ظاهر شود

امسال برای آرزوهایم
چیزی نبافتم
آنقدر بزرگ شده اند
که من، تنها
چشم پوشیدم

سالی که پدر
دنبال یک لقمه نان
انقدر
ز
م
ی
ن
م
ی
ن
م
ی
ن
خورد
ترکید

گفت‌ :‌ افسوس
خود‌ کار‌ سرخت‌ را‌
گم‌ کرده‌ ای‌
گفتم‌ :
کاش‌ چشم‌ های‌ تو‌
آبی‌ بود.