خیره می شوم به اتاق ته راهرو بغض کمین کرده گلویم را می چسبد... آن اتاق بایگانی خاطرات ماست عطرت پیراهن چهارخانه مردانه ات و حتی موهایت که جا مانده روی شانه من آن ها را تا ابد نگه خواهم داشت ، آن ها نماد عشقند...
دل ما بود ولی تنگ شما است چرا؟
هی جا می گذاری مرا در این دلتنگی نابهنگام
والشمس وضحیها والقمر اذا تلیها که دلتنگ توام
دلتنگی های ممتد دیگر دلتنگی نیست آوار است . علی گلشاهی(ورژیرا)
دلم پُراست ، پر از حسِ جایِ خالیِ تو...!
شب من ،ظهرها،به وقت دلتنگیست!
من به اندازه ی پروانه شدن دلتنگم...
دلتنگی یعنی... اذان به افق چشم هایت
سفر تو کردی و من در جهان غریب شدم
بی تو من، جمعه ی هر هفته کمی می میرم...
شده دلتنگ شوی غم به جهانت برسد؟
بدون تو مگر شب ها صبح می شوند...
برگرد در من کسی بهانه ات را میگیرد ...
دلتنگی معنی نداره! درد داره...
پدر! روزت رسید و من ندارمت...
برف آمدنت را به تاخیر انداخته بود و اکنون کرونا کی به من می‌رسی؟
کاش میشد بهش گفت . . . نبودنت اذیتم میکنه وصله یِ تَن
متنفرم از غروب جمعه ای که تو را از من گرفت مادرم
مادرم جمعه یعنی شمارش جمعه های هفته ای که ...باز بی تو گذشت
خاطرات خاک خورده دردهای نهان شعرهای بی مخاطب سوغات جمعه‌ها.
بی رحم ترین حالتِ یک شهر همین است باران و خیابان و من و جای تو خالی ...
چقدر جایِ تو اینجا کنارِ من تویِ نگاهِ من خالیست... .
وقتی حصارِ فاصله ویران نمی شود تنها بخند و خاطره ها را مرور کن
