متن عبدالعظیم خویی

گاهی به دل گویم
بیا و از عشق بگذر
گوید تو
لبخندش
گیسوانش
سرخی لبانش
چال گونه اش
چشمان زیبایش
فراموش کن
تا بگذرم من از عشق

زمستان تن پوش سپیدی ست
برای پوشاندن دلتنگی هایم

زمستان آمد و
گرمای وجودم
به تو دادم
آنچه نصیبم شد
قلب یخی تو بود

مرغ سعادت
بال می گشاید
سوی خوشبختی
در این روزها که ابرها می بارند
بر برگ های خشک مانده از پاییز
و آنگاه سپید می شود جاده
آن سو تر
تو متولد می شوی
در پانزددهمین روز ماه بهمن
که می بارد برف
از شادمانی حضور تو

وقتی که برف می بارید
از دل آسمان
وقتی که سوز و سرما
رخنه می کرد بر دل وجان
تو آمدی
به دنیا
تا شادی نشانی به لب ما
و گرما دهی
به آشیان عاشقانه ما
شدی یگانه
دختری بی همتا
در اولین روز
ماه دوم
فصل زمستان

شانه ات را نیاز دارم
تا سر گذارم و
گویمت ای عشق
توچگونه رخنه کردی در وجودم
من که می خواستم تو را
از برای دوستی
اما دل ست
لرزه افتاد بر اندامم
و تو نیز خندیدی
و من نیز
و شدیم عاشق هم

من و پاییز
قراری داشتیم
او برگ هایش را بریزد
و من غم هایم
پاییز به قول خود عمل کرد
برگ های درختان
یکی زرد
یکی قرمز
یکی قهوه ای
یکی نیمه سبز
ریختند
اما دل من غم هایش نریخت
بلکه بیشتر شد
چون تو نیامدی
آی... دل من .

بوی دود چوب باران خورده می آید
از درون جنگل
پاییز است وبرگ های عاشق
از سوی آسمان به زمین می ریزند
تا که بسازند فرشی زیبا
در جاده منتهی به عشق
وتو پای گذاری روی آن
ومن در انتهای جاده
لحظه ها را می شمارم
تا که دیداری داشته...

انتظار می کشیدم که بیایی
چشم براهت ماندم
به لحظه های با تو بودن
اندیشیدم
اما مثل همیشه نیامدی
من ماندم با غم نیامدنت
عشق من .

با بوسه هایت
زرین می شود روزم
قلبت پاک و مهربان
سیمایت همچون گل سرخ
چشمانت شهلا
لبانت
آه
لبانت
بوسه از آن
مرا می برد به عمق وجودت
چه زیبا می شود
تورا به شعر کشاند
همانگونه که بوسه ات

شعرهای من طعم گیلاس می دهد
لبحند تو طعم عسل
بیا تا معجونی بسازیم
طعم عشق دهد
سپس بگذاریم در فروشگاه دل
که یادمان باشد عاشق بودن را

باغ آرزو
کوچه آرزو
خیابان آرزو
و....
چقدر آرزو
اما آرزو خود کجاست
درون خنده های تو
درون گیسوان ابریشمیت
درون صورت زیبایت
کجاست؟
شاید درون شعرهای من باشد
که به دنبال هم می سرایم
آرزو ها را
چه آرزوهای بر باد رفته
یا آرزوهای محال
ویا....

چشمان آبی تو
دریای زندگی من ست
همراه با عشق

باران صبحگاهی
شد برف
نشان عشق آسمان ست
به زمین
عاشقان یاد گیرید
عاشقی را

می خواهمت که بیایی
وبمانی
سال نو شد
باشد که دلتنگی مان نیز
نو شود
توکه نباشی
به تنهایی ام چه گویم

عشق تو از من
عشق من به تو
دوست داشتنت بامن
ماندنش باتو
همراهی ات بامن
سازگاریش باتو
لبخند پر مهرش از تو
خنده های از ته دل با من
فدا کاریش از من
ماندگاریش از تو
بیا باهم دراین شب،
چهار شنبه سوری
دست در دست هم
از روی...

منم تنها
توهم تنها
بیا باهم
شویم همراه
بسازیم خونه
عشق را

امروز که نیامد
بنظر می رسد
فردا نیز بیاید
واگر نیاید
روز دگر خواهد آمد
دل خوشی ام
شمارش روزهایی ست
که قرار است بیاید

در خیالم با تو پرواز میکنم
پروازی به فراسوی آسمان نیلگون
تا برایت آشیان سازم با دستان خویش
منوتو بال زنان
فرود میاییم به درون
تاکه گیریم سرو سامان
دستانت را به دستانم برسان

خنده های تو
از ته دل
نشانه عشق توست
به من
ولبخند من
مهر من ست به تو

آتشی که تو افروختی
آتشی ست دوست داشتنی
آتشی ست برای گرما ی وجود
هم تو هم من
گرم می شو یم
شعله می کشیم
شعله عشق
تا هر کسی که نزدیک ما شد
اونیز عاشق شو د
به همین سادگی

عشق با نگاه تو آغاز شد در من
ع ش ق
عطش ، شوق ، قهر و آشتی یار
یاری از دیار عشق
عشقی به بزرگی کوه
کوهی به بلندای گیسوانت
گیسوانت به زیبایی چشمانت
چشمانت
که دلم را برده
محبوب من

یلدا می آید
با تمام زیبایی ش
با کوله باری از برف
وآذر شاد سرمست
با برگ های الوان
نم نم باران
وزیباییش
جایش را به دی می دهد
شروع برف ریزان
در بلند ترین شب سال
با یک دقیقه بیشتر

از سر زمین عشق
برایت پیامی آوردم
بدین سان
بیا مثل دو پرنده
بال بگشایم بسوی
خانه خوشبختی
که درآن میز شب یلدا را
اینگونه چیدم
شکلات ، از طعم چشمانت
آجیل از ذرات ، عشق من
دوستت دارم
عاشقتم
انار ، از باقی مانده قلبم
که هزاران تکیه شده...