بیو شاعرانه

دنیا چقدر فاصله انداخت بین ما !
تو جنگل شمالی و من ساحل جنوب

حریفِ تو شبِ طوفانِ سرنوشت نشد
درختِ صبحِ تورا، ریشه دار می فهمد

رضا حدادیان

شب
     بی ماه
اتوبوسیست باچراغ شکسته
که راه را گم کرده است.

هرروز
چنارپیر
برای پرنده ها
تکّه تکّه
آفتاب می ریزد.

رضاحدادیان

حالا کافیست؛ چشم بدوزم
به رستاخیز سرانگشتانت
تا نور در رگهای تو جا باز کند
در فرصتی که شب مرور نمی شود

مریم گمار

کسی که آینه دار سپیده بود،چقدر-
-از آفتاب ،گریزان شده است بعد از تو

رضا حدادیان

لشکر چشمان تو
تا بُن دندان مسلح
و من
سربازی تنهایم

رضا حدادیان

وسوسه می کند مرا

خنده بی امان تو

گنه کنم یا نکنم

با لب چون کمان تو

حسن سهرابی

صد راه نشان دادم؛
صد نامه فرستادم!
یا راه نمیدانی؛
یا نامه نمیخوانی!

ای تمامت میبرد از من جهان؛
من نهانم،
من نهانم،
من نهان!

دیوانه تو

دیوانه چو من باشد دیوانهٔ آن چشمت

با این همه بی خوابی همراهِ با حسرت

چشمان تو را دیدم دست و دلِ من لرزید

با این همه زیبایی اینگونه دلم ترسید

دل خانه خرابم کرد آشفته خیالم کرد

از بودن من بی تو اینگونه جوابم کرد

بگذار بِگِریَم...

و شاید تو نمی دانی که دلتنگم

بدون تو اسیرِ مکر و نیرنگم

و دلتنگ از همه روزهای بی رنگم


و شاید تو نمی دانی که حیرانم

بدون تو چنین غمگین و گریانم

و حیران از همه عصیان انسانم


و شاید تو نمی دانی که بی تابم

بدون تو کویر...

زندگی منشوریست در حرکت دوار
که گاه صورتش سرخ و سفید است
و گاه سیاه و کبود....
خوشا روزی که صورت عروس پیشانی سفید زندگی خجل از محبت سرنوشت سرخ و سفید باشد
و امان از روزی که صورت خونبس بخت برگشته زندگی دردمند از دست سنگین سرنوشت سیاه و...

دردم به جان رسید و طبیبم پدید نیست
داروفروشِ خسته دلان را دُکان کجاست؟

با من کنار بیا
همچون ماه
با نیمه ی تاریکش

یک استکان پر از چای و حس بودن باهم
نمی‌دهم به جهان این خلوصِ چایِ دوتایی

هرکسی یک دلبر جانانه دارد
من تو را

مانده ام چگونه تو را فراموش کنم

تو با همه چیز من آمیخته ای

شعرهایم
مثل دامنت
کوتاه
باد که می وزد
شاعرترمی شوم

هرکسی روی تو را دید از این کوچه نرفت
و هم اینک سبب وسعت تهران شده ای

سقوطم از
چشای تو
چه مرگ شاعرانه ای میشه...

من

شاهدِ نابودىِ دنیاى منم

باید بروم

دست به کارى بزنم ...

تو بعد از کشف الکل
شاعرانه ترین کشف بشری
من از سرودن تو
مسسسسست میشوم

بهشت را دوبار دیدم

یک بار در چشمانت
یک بار در لبخندت