بیو عاشقانه

قهوه که هیچ...
زندگی از دهان افتاد و سرد شد...
نیامدی...!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

آغوشت
هر چهار فصل
"تابستان" است...

من همانم
که تو غمگین بشوی
می میرد ....

بازم بارون و یادِ تو
بازم عطرِ خیالِ تو
میخوام بگم درِ گوشِت
که میمیرَم برایِ تو

حواشی را بیخیال!
حال خنده هایت چطور است؟

لب هایت که میخندند کل جهان دوست داشتنی میشود!

من و دل بریدن از تو؟
چه محال خنده داری...

غیر از خیال جانان، در جان و سر نباشد

“من” زن زندگی می شوم
اگر زندگیم “تو” باشی

من گمشده بودم
تا اینکه در چشمهایت خودم را یافتم

بودنت زیباست

خوشبختی یعنی من و تو بشیم ما

نقطه ی امن جهان شیب کم شانه ی توست!

من حواسم به همه جمع،
ولی پرت توام.

حتی اون لحظه ای که من اسیرخاک شدم
محاله یادت ازقلب عاشق پاک کنم

بوس از تو جان از من؛
داد و ستد از این خوش تر؟

بگو دوستت دارم تا زیبایی ام دو چندان شود

هیچ وقت باهام قهر نکن
همه دلخوشی من تویی

برق تو نگات، برای چراغونی یه شهر کافیه

چه خوب شد که تو با قلبِ قشنگت شدی قسمتِ من

به زندگی رنگ میده
قلب مهربونت

گفت آرزوهاتو بغل کن!
بغلتو آرزو کردم...

وقتی که توو چشام 👀میکنی اون چشمای نازو باز بسته اش انگاری شب میره کنار و ماه🌝 میاد توو با دار💊 و دسته اش وقتی توو بغل💏 من فقط من ، واسه تو بهشته بدون که روی قلبِ💖 من بزرگ اسمتو نوشته وقتی لش میکنی توو بغلم 💏با ناز و...

تا از دهان نیافتاده ام ...
مرا ببوس .......