متن خیال تو

در سایه سار عشق، دلم خانه می کند
هر لحظه با خیال تو افسانه می کند

چون باده نوش مست، به کوی تو می روم
این دل به شوق دیدنت پروانه می کند

برگشته ام ز راه سفر، خسته و غریب
چشم انتظار عشق تو، پیمانه می کند

در آسمان...

سردار آرزوهایم
هزار موج هم که بیاید
سقف خانه ی خیالم
امن است برای آغوش تو..
و بر بالش
مخملین نگاهت
آسودگی
خواهم بافت
آنقدر که
هزار موج هم که بیاید
خیالت را
آب نخواهد برد

دلتنگم
و خیالِ تو
پونه ای خشک است
در دستانم
که هرچه بیشتر
خُردش می کنم
عطرش بیشتر زندگی را بر می دارد

- خیالِ تو،
با رقصِ خورشیدِ صبح،
مرا تا دلِ روزها می کشد...

تمام دروازه های بودنت را ببند،
کسی که تو را بخواهد، به روزن پنجره ای هم راضی ست.
تمام پنجره های بودنت را ببند،
کسی که تو را بخواهد، به خیال تو هم راضی ست.



شعر:نەبەز گوران
برگردان: زانا کوردستانی

سالانه های من

شب آمد و سکوت غریبانه های من
باران گرفته غربت ویرانه های من

من ماندم و خیال تو و حسرت وصال
ماهیکه دل سپرده به افسانه های من

بار غمی به دوش خودم می کشم ولی
یاد تو ماند و زخم سر شانه های من

رفتی و...

مرا با خیال تو عمریست زندگانی..





المیراپناهی-درین کبود

خیال تو...
قصه ی ناتمام
لب های پروانه ست
تو
که به شاهراه گیلاس های تلخ
پیله می کنی
بگو،
نشئه ی کدام عطر شیرین صبحی
که آفتاب با پنجه هایش
به سینه می کوبد
و آسمان دانه های ستاره می کارد
تو که
از دل بادباک های تنها
به...

هر شب گریه را بهانه میکنم و زار از زندگی میزنم .خود را در میان تمام حرفها دار میزنم
هاج و واج در میان تمام دل آشوبه های زندگی تا بامدادان سحر بهر دلم ساز میزنم
هرشب خسته و پریشان سوی دلم چنگ ب تار میزنم.
با هر غزل شعر...

حجره عطار
یکشب بهانه می کنم و زار می زنم
خود را میان عقل و جنون دار می زنم

از ناکجای شک و دلآشوب لحظه ها
تا بامداد صبح یقین بار می زنم

از امتداد پنجره ای رو به آفتاب
خود را به سمت کوچه انکار می زنم

من مست...

چشمامو می بندم و خیال میکنم اینجایی
ولی وقتی چشمامو باز میکنم و می بینم نیستی
تازه میفهمم که چقدر دلم برات تنگ شده
می دونی چرا هر شب اینجام؟
چون هنوز عطر خوش خاطرات باهم بودن داره بهشت من اینجاست جایی که محل قرار عاشقانه مان بود تو دوست...

دل بود و غزل بود و خیال تو و راهی

دل رفت و غزل ماند و خیال تو و آهی

ارس آرامی

حال مرا نپرس
امشب شب ترین شب های من است
در میانه عبور از پل تکثیر شده چشمانت
به محال پر می کشم
واقعیت خودش را به خیال تو می بازد
و در تو محو و محوتر می شود

و حالا اینجا در خیالم همه چیز جور دیگری ست
حتی...

تنها اگر با خلوت رویای تو نشسته ام
شادم که با خیال تو تنها نشسته ام

جز نقش خیال تو در چشم نمی آید

در خیال تو با یاد یک آهو سرم گرم است
آهو که نه ، یک دختر بد خو ، سرم گرم است

این روزها با سنگ ها ، دیوارها آری
آنگونه که با صخره ها (آمو) سرم گرم است

یا آب ، یا آتش ، همیشه با یکی باید
من...

فصل پاییز را
کمی بیشتر
دوست دارم
چون
شب های پاییز
فرصت بیشتری
به من می دهد
برای همنشینی
با خیال تو
و
بارانش
اشک شرمی ست
که ابر خاکستری
می ریزد
از حال من
وقتی غزلی
در وجودم شکل
می گیرد
و دم به زبان آمدن
با آهی همیشگی...

دست از تو بردارم کجا هر روز
این قلب سرگردونُ بسپارم
من با تو عمری زندگی کردم
من تا ابد عطر تو رو دارم

دست از تو بردارم خیال تو
دست از سر من برنمی داره
عشقت تو بیداری، تو خوابم...، وای
عشق تو روی دور تکراره

تنهاییامُ دست کی...

باز امشب از خیال تو غوغاست در دلم

همچنان...
درجاده ی خیال تو در سفرم

با خیال تو به سر بردن،
اگر هست گناه
با خبر باش که من،
غرق گناهم همه عمر …

این قصه
با بُرد تو اغاز شد
تو صاحب قلب من
من صاحب خیال تو
چه تقسیم ناعادلانه ایی

همه چیز تمام می شود!
جز خیالِ تو

سرد است هوای نبودنت اما
من با خیال تو گرم میشود زمستانم