بیو عشق

من باشم و تو باشی و یه خونه
بیا برات بخونم شعرای عاشقونه

..... فیروزه سمیعی

آزاده ام چو در بند توام ، ای عشق:)

اما و اگر را مدار عشق نشاید⁦☘️⁩
چون عاشقی ره دل پیشه کن...⁦☘️⁩


فیروزه سمیعی

جی هوپ:مهم نیست اینده چقدر تاریکه شما زندگی مارو پر از نور میکنید ممنونم که بخشی از زندگی من شدین. دوستتون دارم ^-^❤⛓

بهش میگن عشق... چشمات و میدی... و یه نفر و میذاری جاش… وایه همین ارزشمنده…

نمیدونم چه شدکه یهوولم کردورفت یه دیوونم که فکرش چش کرده پرازاشک هرلحظه آرزوی مرگ میکنم ای خداحالم خیلی خرابه عشق کشوندم به کجا

هستی من شدی با یک نگاه پاک ⁦☘️⁩

چگونه پاک کنم تو را زنگاهم🍁

فیروزه سمیعی

این اعتقادمنه خدایکی عشق یکی میشه یه خواهش کنم جدایی روکش ندی

دستِ باران؛
شانه می زد گیسوانِ نازِ بید
بید لرزید،
عشق خندید،
...،
حادثه آمد پدید.

سوخت تمام جان من از عَطش نگاه تو❤️✨️

زندگی یک فرمول ساده است:

من ➕⁦♥️⁩
تو ➕ ⁦♥️⁩
ما ➕ ⁦♥️⁩

دنیای ⁦♥️⁩




مشق عشق در دل نویسم نوش هجر در کام تلخ
زهر خندی بر لب و داغی به سینه از غمش



فیروزه سمیعی

قلب کوچک من
مملو شده از دوس داشتن ”تو

هُرمِ نفس هایت

این، منم که؛
هر شب را
با تو صبح می کند
اِی ناآشناترین آشنایِ من
و هر روز این انوارِ طلاییِ خورشید نیست که مرا از خواب بیدار می کنند،
بلکه؛
هُرمِ نفسهایِ تُو ست
که از هزاران فرسخ آن طرفتر بر گوشِ جانم می دمند.
درود...

نان در تاپوهای بی ریا....
دستهای پینه زده ای که با هر ورزش.....
قورته ای برای چشیدن با عشق را....
در سفیدی دستهایی که رخ چرکین ....
اما دلهای صاف.....
و لذت آتشی که با نگاه به دستان ودلی پاک.....
سوختن را فراموش میکند .....
وباور را بزرگ که آتش...

گرمی حضورت کنارم واژه های زندگی مرا می سازد نازنینم

من فکر میکنم بعد تو دیگه عاشق هیچکس نمیشم
اما تو مطمئن باش هیچکس بعد من اینقدر دوست نداره
دلبر...

خیلیا میگن من واسه اینکه بیشتر از حسی که بهت دارم عاشقت بشم،به یه قلب دیگه توی قسمت راست سینه ام نیاز دارم ولی من میگم،من واسه اینکه بیشتر دوست داشته باشم...به قدرت درک تو وسط بیحوصلگیات، به صبر بیشتر برای همراه بودنم توی سختیات،محتاج ترم.
واسه اینکه بچگی نکنم،وسط...

چشم های او مثل ماه بود...

آنی

عشق زیباست
تا که باشد لایق عشق

گرچه آغازم نبودی
کاش می شد بگذرد با تو
لحظه های آخر من

چشمان تو دریای بی کران عشق است...

از زیستنِ بی تپشِ عشق، چه سیرم/
بی عشق، نفس قبض شود؛ زود بمیرم/
چون جامه ی احساس، به تن کرده دلِ من/
باید که همه، کامِ دل از، عشق بگیرم/
شاعر: زهرا حکیمی بافقی
کتاب دل گویه های بانوی احساس

چه اعجازیست که عشقی را بیابی که بماند.