متن تک بیت

من و تو ساحل و دریای همیم
اما نه! ساحل این قدر که در فاصله با دریا نیست

تویی آرامشِ قلبی که چون دریای طوفانی است

مرا یاری همان جانی که چشمم بی تو بارانی است



بادصبا

دیدمت با او حالت هم شدیداً خوب بود
یادم از خود رفت که بی تو دلم آشوب بود

دوستت دارم ولیکن دور باشی بهتر است
مثل خورشیدی که از نزدیک می سوزانیم

عاشقی پیداست از زاری دل
نیست بیماری چو بیماری دل

گفتمش عاشقتم... گفت محبت دارید...!
ای به گور پدر آنکه ادب یادش داد....

آنکه از دستِ نسیمِ سحری لاله گرفت
یادگاری بدهد غنچه ی احساسِ مرا !؟
حجت اله حبیبی

گیرم که شکستی دل بیچاره ی مارا
فردا ! چه بگویی در آن دشت ، خدا را. حجت اله حبیبی

امشب به قصه ی دل من گوش می کنی
فردا مرا چو قصه فراموش می کنی..! 
        
 

دلم می خواهد امشب بار بندم ناکجا آباد
ازاین دنیا و مکر و حیله اش گردم دمی آزاد
حجت اله حبیبی

عاشقان را گر چه در باطن،جهانی دیگرست

عشق آن دلدار ما را ذوق و جانی دیگرست

دیدنش حال مرا یک جور دیگر میکند
حال یک دیوانه را دیوانه بهتر میکند...

این صورتش بهانه ست او نور آسمانست

بگذر ز نقش و صورت جانش خوشست جانش

خبرت هست که بی تو خبری نیست مرا؟

بی  خبر  از  منی  و  در  پی  تو  حیرانم

سجاد یعقوب پور

عاشق شدم و سخت دلم را تو شکاندی

لعنت به تو و دوستی و  عشق مجازی

سجاد یعقوب پور

با همه هست خوش زبان ، این دل من که در فغان

میل   جفا   نموده   او   بر   دل   چاک چاک    من

سجاد یعقوب پور

جز نقش تو در نظر نیامد ما را

جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

چمدان بسته ام از “”خواستنت”” کوچ کنم
تا “”نبودت”” بروم گور خودم را بکنم

منم ستاره ی شام و تویی سپیده ی صبح
همیشه سوی رهت چشم انتظار من است

سر خوشم، این ناگهان مستی ز بوی جام کیست؟
شعله می ریزد زبانم، بر زبانم نام کیست؟

توان با شوق کوهی را زجا کند
فسرده خار نتواند ز پا کند

بر دوستان رفته چه افسوس می خوریم؟
با خود اگر قرار اقامت نداده ایم

خیال روی کسی در سر است هر کس را
مرا خیال کسی کز خیال بیرون است

در این دریا چه می جویند ماهی های سرگردان؟
مرا آزاد می خواهی؟ به تنگ خویش برگردان