متن روزگار تلخ

شبانگاهان رسد روزی به آخر

چو سیلابی که رفت تا بحر احمر

میخندم به روزی که با گریه بر میگردی ...!

کدام سرمه سیه کرده چشم یار مرا
که چشم یار ، سیه کرده روزگار مرا

چه روزگار تلخی ست!
از مرگ هم عکس می گیریم و
بر گریه و زاری، یکدیگر می خندیم!
...
چه روزگار سردی ست!
گویی زندگی درون،
تابوتی سیاه خوابیده باشد!
...
چه روزگار بی بدیلی ست!
عشق را به صلیب می کشیم و
خیانت، راهنمای راهمان شده است!
...
چه...