متن شاعرانه تلخ

بودن
عالمی دارد
نردبان بودن
عالمی دیگر.


نردبان شدم
که دیوارهای طرد به من تکیه دهند
از من بالا روند
و سایه‌ی سرخ‌ترین سیب تاریخ را
از گوشه‌ی ذهنم بربایند...

آ ی عشق،
دور از منی،
و کف دستم از عطر نارنج تو پر است....

آه، ای زندگی!
منم که هنوز
با همه پوچی از تو لبریزم...