صبح است و چراغ برف، روشن شده است عطر گل یخ، محو شکفتن شده است در زیر لحاف باد، خوابیده درخت سرتاسر باغ، غرق "بهمن" شده است شهراد میدری
چه طراوتی دارد این جهان وقتی تو صبح مرا خیر می کنی ️lt;~ ~gt; ️lt;~ ~gt;
چشم هایت نور می تاباند و صبح عشق را به پنجره می کوبد! طلوع در چشم های توست. خورشید هیچ کاره بود
صبح است گل و غزل برایم بفرست ازچشم خودت عسل برایم بفرست لبخند بزن که غصه آواره شود یک بوسه،کمی بغل برایم بفرست
به هر دل بستنم عمری پشیمانی بدهکارم نباید دل به هرکس بست، اما دوستت دارم پر از شور و شعف با سر به سویت می دوم چون رود تو دریا باش تا خود را به آغوش تو بسپارم دل آزار است یا دلخواه ماییم و همین یک دل ببر یا...
صبح بدون تو مگر بخیر می شود دلم جز به نگاهِ تو به هیچ آفتابی گرم نیست ...!!
دلم کلبه ای میخواهد میان برفها و در کوهستانی که جز تو هیچکس آنجا نباشد هر صبح بیدار شوم ذوق کنم که برف باریده که هوا سردتر شده و تو با چشمانی خمار در آغوش داغت پناهم دهی
صبح است نسیم سحری باز کن این قائله را باز به بوی بت من آغاز کن مهلکه را باز شروع صبح کن هم راز کن زمزمه را درعشق من خسن ختام این بود این مسئله را در پیچ موی دلبرم هم دشوار کن مسئله را
زندگی ... مثل صبح رسمی آشناست و مانند غروب رازیست غریب !
دوست داشتن هاى اولِ صبح آنجا که هنوز، درگیرِ روزمرگى نشده اى...! آنجا که چشم باز میکنى، و هواىِ یار در سر می پیچد! عجیب میچسبد فکرش را بکن، باران هم ببارد...!
صبح است و هواے دلِ من مثلِ بهار است پلڪی بزن وصبح بخیرِ غزلم باش
هر صبح طلوع دوباره خوشبختی و امید دیگری است بگشای دلت را به مهربانی و عشق را در قلبت مهمان کن بی شک شکوفه های خوشبختی درزندگیت گل خواهدکرد امروزت پر از شکوفه های خوشبختی
هرچیز به آخر میرسد جز دوس داشتنت ... که هر صبح در دلم جوانه میزند و از نو اغاز می شود️ ️
آرام جانم هر روز صبح ،خورشید با چشمان تو قرار دارد ازین روست کہ آرام و قرار ندارم...️
صبحی ڪه تو باشی و غزل باشد و آغوش ..... یڪ صبح پر ازخاطره و نیڪ سرشت است. ️
هر صبح دو رکعت دوستت دارم را اقامه میکنم به نیت چشمهایت
من و خورشید نشستیم و توافق کردیم صبح را با تپش قلب تو آغاز کنیم
و صبح... یعنی تو... که با گلِ لبخند... به وعده گاهِ دل انگیزِ عشق می آیی... و صبح یعنی من... که چای می ریزم... برای احساست...
هر صبح خدا، یک غزل از دفتر عشق است سر سبز ترین مثنوی از منظر عشق است هر صبح سلامی به گل روی تو زیبا چون یاد گل روی تو، یاد آور عشق است
چه لذتی داره صبح بری پیش عشقت بوسه بارونش کنی صورتت رو ببری نزدیکش نفسات بخوره به پوستش و در گوشش بگی:صبح بخیر زندگی من
خداوند صبح را برای تمدید دوست داشتن تو آفرید... ️
بارها خوش میدرخشی در خیالم آفتاب حق بده من صبح را با دیدنت معنا کنم ... ️
خستگی روی شانه های نگاهم سنگینی می کند اما هنوز در سکوت مبهم این شب آوازه ی زیر لب خیالی ترین تردید روشنم که فردا ، با تو می رسد آیا یا دوباره فقط صبح می شود... جلال پراذران سفیر اهدای عضو
عشق همین صدای آرامیست که تُ صبح ها بعد از خواب در گوشم زمزمه میکنی تا چشم بگشایم ...️ ️
