بیا و در ذهنم پرسه بزن...! دستم را بگیر پاهایت را هماهنگ کن! مرا قدم بزن... تو را قدم خواهم زد... تا با بوسه هایی به زیبایی عشق... به استقبال لبانت بیایم...!!!
و باز هم افتادن هوس آغوشت به جانم و یک عاشقانه ی محال...!
اجازه هست؟ میخواهم دوستت داشته باشم میخواهم عاشقت باشم میخواهم لب هایم را سوار بر بالِ واژه های عاشقانه یِ همین شعر کنم تا وقتی که تو می خوانی اش بی اختیار ببوسمت... میخواهم مست از عطر تنت شوم خیالت، طعم خواستن میدهد نفس هایت، عطر عشق میدهد وَ لبت،...
لعنت به دوست داشتنت که دیوانه ام کرده..... اما با تو، دیوانگی هم زیباست... به بهانه یِ دیوانگی ، هر جایِ ناممکنی در آغوشت میکشم، میبوسمت، حتی گاهی چشمانم را میبندم و تا آنجا که تو هستی، پرواز میکنم و با آهنگِ صدایت میرقصم.... این دل، دیوانگی کردن با تو...
تنم، وام دار بوسه های آتشینی جا مانده از لبهای داغی ست که تمامم را سوزانده است، و گل بوسه هایی که دشت گونه هایم را هنوز هم آذین بندی کرده است حال جمعه که نه تمام روزها و دقایق و لحظه هایم از یادآوری خاطرات میبارم و دستهای زمخت...
بلاتکلیفم بین دلخور بودن و نبودن قهر و آشتی مهم بودن و مهم نبودنم بلاتکلیفم دلتنگم میشوی هنوز؟! برایت مهمم هنوز؟! عاشقم هستی هنوز؟! امان از دست این سوالها که هر روز در دلم از تو می پرسم... بلاتکلیفم میان دو کلمه آری یا نه؟ جوابش را نمیدانم اصلا هیچ...
جانم به جانت بسته است و دلم به دلت لب برلبانم بگذار... مستم کن، گیجم کن، سستم کن، بگذار کار عاشقانه هایمان به جنون بکشد...!!! تو..... همان جانِ منی..... که گاهی به لبهایم میرسی.....
هر شب حس حضورت را نقش بودنت در کنارم را در خیالم وَ به روی بومِ آغوشم نقاشی میکنم!!! می خواهم امشب خانه یِ میانِ دستانِ گرمت میزبان نفس های سردم باشد.... میخواهم با تو دیوانگی کنم دیوانگی هم با تو ، عالم قشنگی دارد......
دوستت دارم که میگویی هوایی میشوم.... دوست داشتن تو جانِ من است؛ دلم ضعف می رود برای دوستت دارم شنیدن های بی هوای توووو....
قد ڪشیدن به قصد بوسیدنت را عاشقم ...
عید است، فصل نو آمده ولی من هنوز هم بی تو در گیر و دار زمستانم ولی هوای بودن تو را می طلبم......
عالیجناب قلبم... به دوست داشتنت دچار شده ام آنقدر زیاد که تمام وجودم خواستنت را.... داشتنت را به آغوش کشیدن و نفس کشیدنت را آرزویِ خندیدن و آرامشت را فریاد میزند قلم به دست میگیرم و مینویسم، مینویسم، مینویسم از تو، از تو وَ از تو اینها شعر نیست عاشقانه...
نقاشی ات می کنم ! به روی بومِ قلبم ، با قلمویی از جنسِ عشق ، با اینکه خودم از تبارِ پاییزم ! ولی، تو را بهار می کشم ... تو را که در برگ ریزانِ دلم همیشه سبزی ! سبزینه ای جاودان ...
زیباترین حس دنیاست، آن زمانی که لابلای آغوشت آرام میگیرم، انگشتانت در پیچ و خمِ موهایم گم میشود، وَ تو آرام زیر گوشم ترانه ی عشق را زمزمه میکنی و خیره به چشمم می گویی دوستت دارم من هم نگاهم را قفل نگاهت میکنم و می گویم: من بیشتر... .
دلخسته ایم و دل زده از هرچه هست و نیست... در این بساط درد خدا دست عشق کو...
"شهریور" به نیمه رسید، پاییز نزدیک است ... بیا به فکر عاشقی باشیم.
