متن کوتاه بهانه

خلاصه ی
همه ی بهانه ها
این است:
تو
از یادم نمی روی

گلبارانت میکنم به بهانه بهار
در این زمستان، گل برف میشوم به روی سرت

برگ از درخت خسته می شود .
وگرنه پاییز بهانه است !

بمان!
انار برایت شکسته ام که غمم را
به این بهانه برای تو دانه دانه بگویم!

دستت را که نمیتوانم
لااقل بگذار...
بهانه ات را بگیرم

درختِ عشق در جانم؛
شکوفه_باران شده است !
بهار تویی ...♥️
آمدنِ فصل ها بهانه بود !

به دل نگیر
دُرُست همان لحظه هایی که
بیشتر دوستت دارم
بهانه هایم شروع می شود...

جمعه
بهانه است
من تمام روزهای هفته
منگ چشمان توام

بخند
و بهانه ای بده
به دست دل
برای زنده ماندن

هر شب دلم بهانه‌ی تو،هیچ بگذریم
امشب دلم دوباره تورا،هیچ شب بخیر

کسی‌ سوال‌ می‌کند
«به خاطر چه زنده‌ای...؟»
و من برای زندگی تو را بهانه می‌کنم...

به من بهانه‌ای بده

تا کنار تنهایی تو بمانم...


یک لبخند بزن

تا من

بخاطر لبخندت بمانم

سرماى زمستان

تنها بهانه به آغوش کشیدنت بود!

مانده‌ ام در بهار، چه بهانه‌ اى بیاورم

غروب جمعه که می شود

بیشتر از هر وقتی بهانه بودنت را میگیرد

غروب جمعه که میشود

دلم بهانه ات را میگیرد و تنهاییم طلوع میکند

به هر بهانه ای از خانه می زند بیرون
کسی که خاطره هایش پر از خیابان است

وﻗﺘﯽ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺠﺎ ﻋﯿﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ

ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺠﺎ ﻋﯿﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ

ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ

ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺠﺎ ﻋﯿﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ

دوست داشتنت بهانه است من تو را برای نفس کشیدن میخواهم برای زنده ماندن

من برای زندگی تو را بهانه می‌کنم

مهم نیست ولنتاین یا سپندار مذگان

هر دو بهانه اند برای اینکه به تو بگویم



بی بهانه دوستت دارم

بهانه ای برای رفتن نیست من می مانم و خودم را

لای بازوانت گره میزنم شاید این

زیبا ترین پاپیون دنیا شد

هوای آغوشت دیوانه ام میکند

موهایم بد جوری بهانه دستانت را میگیرند

کاش لااقل میشد فقط شب بخیر شبها را بگویی تا بخوابم

لالایی ها پیشکش

نه برف مرا مى ترساند
و نه سرما
ولى در این حجم سنگین تنهایى ام
براى گرم شدن بهانه اى ندارم
جز این که دوستت داشته باشم .

کاش یک صبح
هوای مرا دلت بهانه کند ...