متن اندوه پنهان

خنده بر لب میزنم
تا کس نداند راز من
ورنه این‌دنیا که ما دیدیم،
خندیدن نداشت...

تاوان حرف هایی که نمی توانیم بزنیم...
موهای سفیدی ست
که لابلای موهایمان داریم...
ولی به همه می گوییم ارثیست ...!!

به قول بزرگی که می گوید:
درد دارد
وقتی ساعت‌ها می‌نشینی
و به حرفایی که هیچ وقت
قرار نیست بگویی
فکر میکنی...!!!

بســــــــــــــــــیار سخن بود،
نگـــــــــــفتیم و گــــــــــــــذشتیم

بعضی از آدمها "قیافه زندگیشان" زیباست،
اما
"قافیه زندگیشان" نازیباست...!

می‌پرسی
که دوست دارم تنهایی را یا نه؟
از منی که داخل چایش دو قند می‌اندازد برای حل شدن؟

فکر میکنم چینهای پیشانی ، بغضهای گره شده در گلو هستند که اندک اندک به سوی پیشانی هجرت و خانه جدید میسازند

بابونه وحشی است
الفبای چشمت
که پیچیده بر اندام دیوار
تا سر در آورد
از ویترین خیابان