متن لحظه های تلخ

امان از روزگاری که.
رفتن را بلد شوی.

باز، آهوی دلم گشته، شکارِ لحظه‌ها!

تورِ غم، در پای جان؛ جان شد به تارِ لحظه‌ها!

می‌پرسی
که دوست دارم تنهایی را یا نه؟
از منی که داخل چایش دو قند می‌اندازد برای حل شدن؟

بیا در فصل طوفانزا ، شبی را همقدم باما
که وقت برگ ریزان ها ببینی انقلابم را

کاش، می‌گشت رها، از تبِ تنهایی خویش
لحظه‌های عطشِ پُرغمِ پنهانیِ من

وقتی میگین
شبت شیک؛
یه نگاه به خشتک پاره شلوار و زیر پیراهن آبی آسمونیم میندازم و چشم هام رو خیلی آروم روی هم میذارم

دوباره در خاطره ای دور
زخم هایم جوانه می زنند
ریه ها پر می شود
از هجوم هوای کوچه ی احساس
آنجا که در ازدحام رقصیدن باد
باران نگاهم
بر تن لحظه ها موج می زد
و لب ها در عطش گلبرگ های یاس
حدیث تشنگی را
در گوش ابرها...

ملت وقتی میرن بیرون اُدکُلُن میزنَن
منو رفیقام وقتی میخوایم برگردیم خونه:|

شعرم را بردار
وبا زاویه دید درخت
کنار بزن
سرانگشت پاییز را

آتشى برپاست در جنگل،
درختان سپیدار
به تماشا ایستاده اند.

یکی اینجا بدون تو ، دلش تنگ است،

واینجا بین یک دنیا ، چه بی رنگ است،

تمام لحظه های بی تو بودن را ،

به عودی می‌زند اما بد آهنگ است،،