متن روزگار تلخ

بر من روزگاری رفت و عشقی‌ پا گرفت
عاقبت چرخ فلک این عشق را ازم گرفت
شادمانی بود و من بودم
تو بودی ،عشق بود
عشق و شادی با تو رفت
و غم مرا تنها گرفت

تلخ کرده روزگارم را،
دلخوشی های کوچیک دوران کودکی.

چشم انتظارم.

روزگار تلخ بی تو بودن به سر شود.

شبانگاهان رسد روزی به آخر

چو سیلابی که رفت تا بحر احمر

میخندم به روزی که با گریه بر میگردی ...!

کدام سرمه سیه کرده چشم یار مرا
که چشم یار ، سیه کرده روزگار مرا

چه روزگار تلخی ست!
از مرگ هم عکس می گیریم و
بر گریه و زاری، یکدیگر می خندیم!
...
چه روزگار سردی ست!
گویی زندگی درون،
تابوتی سیاه خوابیده باشد!
...
چه روزگار بی بدیلی ست!
عشق را به صلیب می کشیم و
خیانت، راهنمای راهمان شده است!
...
چه...