روزهای نبودت را میشمارم اما ای کاش روزای بودنت را هم شمرده بودم کاش میشمردم تا قدر لحظاتی که با تو میگذشت را بیشتر میدانستم اگر شمرده بودم میدانستم چه مدت است که تورا میشناسم اگر شمرده بودم هر ساعت ،هر دقیقه ، هر لحظه قدر تورا بیشتر میدانستم اما...
گیرم اصلا به نبودت دلِ من عادت کرد تو بگو آخرِ شب خاطره ها را چه کنم؟
بغضی گلویم را فشارد در نبودت کاخر مرا از پا درآرد در نبودت هم بغض هم دلتنگی و هم دوری از تو این درد ها درمان ندارد در نبودت من هر طرف را بنگرم یاد تو افتم یادت ولی سودی ندارد در نبودت این آسمان هم مثل من حالش گرفته...
پاییز وبرگ ریزان ؛گلدان های کنارپرچینِ خانه ی قدیمی؛ سکوت مطلق محله ؛ همه نبودت را به رخ می کشند جان لحظه ها.. وجودت زمانی پاییزرا برایم بهارانه می کرد؛ گلدان هاباطراوت وشادابی آبیاری می شدند شکوفه می زدند با وجودپرزمهرت .. هیاهوی وشلوغی حضورت روح میداد به...
چمدان بسته ام از “”خواستنت”” کوچ کنم تا “”نبودت”” بروم گور خودم را بکنم
نمی دانم سیگار ها کوچک شدند ، یا نبودت ، کام های مرا عمیق تر کرده ... !
نگاهت را به من بده تا در نبودت تا بی نهایت خاطره ای بسازم
