متن چنگ

چنگ می‌نوازد در سکوت شب،
انگشتان باد، سیم‌ها را لمس می‌کنند،
صدا، چون سایه‌ای از رؤیا،
می‌لغزد در تاریکی...

نه کلامی هست، نه فریادی،
تنها زخمه‌هایی به جانِ خاموشی،
که بیدارش می‌کنند...

چنگ، پیرِ دانای بی‌زبان،
حکایت می‌گوید از درد و دلدادگی،
بی‌آنکه لب بگشاید...

و ما، گوش‌سپرده به آوای...

به یادگار کسی دامن نسیم صبا

گرفته‌ایم و دریغا که باد در چنگ است

ای دوست به آوای بهاری دلمان را بنواز
بر چنگ و به زخمه ی دل ریش بساز
باغ دلم از ساز تو لبریز گل است
خوش آمدی و ماه گل روی تو سبز


فیروزه سمیعی

دریا چقدر دلداده ساحل است که اینگونه امواجش به آن چنگ می اندازد تا چند لحظه بیشتر کنارش باشند...

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

دلم میخواهد آنقدر بدوم
که به آخر زمین برسم
و در انتهای این زمین
که چون قبری تاریک
همه ی ما را بلعیده ست
از بالای آن انتها
خودم را پرتاب کنم به قعر دره ای
جایی
ناکجایی که هیچ صدایی را نمی شنوم

ما دنبال یک کف دست نوازش...

در دل بینوای من
عشق تو چنگ می‌زند
شوق، به اوج می‌رسد
صبر فرود می‌کند ...



️️️

درد را می شستند
سازهای بی صدا
در چنگ رود

دستان کوچکت
چنگهای بزرگی
به دل می زنند

درد می شستند
سازهای بی صدا
در چنگ رود

امیدها شبیه هم نیستند
دست یکی به آسمان چنگ می زند
دست یکی به انسان
دستهای انسان ها شبیه هم نیستند
یکی خاک را به باد می دهد
یکی عمر را
انسان ها شبیه هم عمر نمی کنند
یکی زندگانی می کند
یکی تحمل ...