آغوش تو آرام‌ترین نقطه‌ی دنیاست هرچند که دیوانه ترین عاشق جهانی...!!
عکس اش را می بوسم عکس اش را روی سینه ام می گذارم من، سایه و تنهایی با هم می باریم. در دوردست خاطره مردی چترش را می بندد. در دوردست خاطره مردی از پله ها ی پاییز بالا می رود و چون تابستانی میوه هایش را به آغوش می...
جهان کوچکی ست زندگی ام و تو لطیف ترین قدرت این جهانی آغوش را تحریم کنی بیچاره می‌شوم
چرا رفتی چرا من بی قرارم به سر سودای آغوش تو دارم ا
صبح من همان دست های مهربان توست آغوش پر مهرت و دوستت دارم هایی که هر روز می گویی و سرنوشت درست از همان جا برای من شروع می شود
تنها یک آغوش می خواهم از تمام این هستی هستی؟
خواهم که تو را تنگ در آغوش بگیرم از هرم تنت مست شوم مست بمیرم
بگذار در آغوش تو اقرار کنم مرگ چه زیباست
آغوش تو آرامش جان است
به نجوایی صدایم کن بدان آغوش من باز است برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو تمام گامهای مانده اش با من
آه محبوب من در آمیخته با قلب و روح منی اما به دور از گرمای آغوش عشقم تا به کی ؟ تا به کجا ؟
بگذار در آغوش تو آرام بگیرم دلچسب ترین شیوه جان باختن است این
شمع ‚ ای شمع چه میخندی ؟ به شب تیره خاموشم بخدا مُردم از این حسرت که چرا نیست در آغوشم
زنها دانه ها را کشف کردند گندم را نان را زنها در سفره ی مردها گذاشتند دوستت دارم را بوسه را آغوش را بهشت را زنها اختراع کردند.
نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در دست چشم و دل ، هر دو به رخسار تو آشفته و مست
به مسلخ می برد هر شب مرا رویای آغوشت !
تو در قلب و من خسته به چاهی گنه از کیست ؟ از آن پنجره ی باز ؟ از آن لحظه ی آغاز ؟ از آن چشم گنه کار ؟ از آن لحظه ی دیدار ؟ کاش می شد گنه پنجره و لحظه و چشمت ، همه بر دوش بگیرم...
لب تر نکن اینقدر که زجرم بدهی باز یک مرتبه محکم بغلم کن که بمیرم
صبح یعنی بغلم باشی و بیدار شوم و پریشان کندم موی بهم ریخته ات
این دل که به یادت همه دم مست و خراب است گر بر سر آغوش تو می بود چه می شد ؟
تو مرا یاد کنی یا نکنی باورت گر بشود ، گر نشود حرفی نیست اما نفسم میگیرد.. در هوایی که نفس های تو نیست...️
برایت می نویسم دوستت دارم می دانم که نمی دانی ! ولی مى دانم که مى خوانى! آرزویم این است: نخوانده بدانى️
ﺩﯾﺪﺍﺭِ ﺗﻮ ﻧﯿﮏ ﻭ ﻫٖﻤﻪ ﮐﺲ ﻃﺎﻟﺐِ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﯾﻮﺳﻒِ ﻣﺼﺮﯼ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭ
خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست...؟!
