بیو آغوشت

من
از دنیا
نمی خواهم
مگر
گرمای آغوشت .
حجت اله حبیبی

بسترِ آغوشِ «تو» چون خانه ی من می شود،
چشمِ قلبم با صفای مهر، روشن می شود!
آتشِ مهرت به جانم، چون زبانه می کشد،
داغ تر، جامِ دلم، از هرچه گلخن می شود!
پرتوی می افتد از: «امّید» بر شورِ نهان؛
حسّ جانم، بهترین احساسِ یک زن می شود!...

به جهنم
بگذار در آغوشت
بسوزم

آغوشت
هر چهار فصل
"تابستان" است...

دلباز ترین
کوچه ی دنیاست
بن بست
آغوشت ...

در آغوشت نفس هایم
پراز موسیقی عشق اند...

در آغوشت می میرم
تو قبرم را تنگ تر کن

آغوشت
فصل نمی شناسد
همیشه گرم است...

آغوشت به من جان تازه میدهد دلبر جان

میخواهم
آغوشت را به عنوانِ
امن ترین جایِ جهان‎
به ثبت برسانم

بگفتم دوستم داری؟ ببستی هر دو چشمانت
سپس وا کردی آغوشت که من دیوانه ات گشتم

تویی که دفع شود صد بلا در آغوشت
بیا که گریه کنم بی‌صدا در آغوشت...

تو باشی
️آغوشت باشه ‍
من از دنیا هیچی نمیخوام

️️️

تا حالا هیچی
مثل آغوشت
خوبم نڪرده...

️️️

مخدّر دارد آن چشمت، خمارم می کند گاهی
مسکّن دارد آغوشت، مگر محصول خشخاشی؟

شبیه معجزه‌ها اتفاق می‌افتد
جنونِ آنیِ دیوانه‌ها در آغوشت

چشم هایت؛ چشمه های شراب
لب هایت؛ باغِ خرما
وآغوشت آفتابِ داغِ تابستان است.

آغوشت را می خواهم
انگاراز هزاران
قرص آرام بخش آرام بخش تر است

و در
معراج آغوشت
پر از حالِ خوشایندم...

دلگرمی ، یعنی
شش دانگِ آغوشت
بخورد تا ابد به نامم ...

️️️

دنیا برای دیگران
من به اندازه ی آغوشت زندگی
میکنم !
️️️

‌
و در معراجِ آغوشت،
پر از حالِ خوشایندم

من ...
تو .....
یه دنیا آغوشت
عشق از این زیباتر ؟!

برای من که به کم قانعم، همین کافی‌ست
که زندگی کنم از ابتدا در آغوشت...