بیو پنجره

برای درخت کافی بود سایه داشته باشد
و برای سایه همین بس که دیواری
برای دیوار پنجره ای
و برای پنجره گلدانی
و برای گلدان
چشمانی که او را بشنود
چشمانی که نشنید
گلدان پژمرد
پنجره بسته
دیوار آوار شد
سایه مُرد
و درخت خشک شد
ببین
چشمانی جان می...

ناگهان پنجره پر شد از شب

در سرش رؤیایی ست
به فراسوی خیال
می تازد پنجره اش...!


آریا ابراهیمی

و نگاهی

پنجره

باران

شد..!

تو بگو
تا تو
چند پنجره
چند فریاد ؛مانده !

تاصبح دم/کوکو می کند پنجره/مرغ باران نمی خوابد

دنیای بی او
نه چشم لازم دارد
نه پنجره

یه پنجره با یه قفس یه حنجره بی هم نفس
سهم من از بودن تو یه خاطرس همین و بس

از پیله در آمدیم،
جهان همه
پنجره بود!

حزن، پنجره ای بخار گرفته
بین خویشتن و جهان است.

گنجشک/می خوانَد/گلوی پنجره /می شکوفد/سپیدی/جارو می کشد/کوچه ها را

*خیال*

از در بیرون می کندم
می
آیم
پنجره باز بود

پاییز / باران
و پنجره ای
رو به رفتنت
دیوانه ام
اگر عاقل بمانم

به این پنجره
سالهاست که چشم دوخته ام
شاید
یک پرده بیایی

پرده ها
جنگ در جبهه ی دیوار است!
با ادامه ی حصر پنجره ها.

در که بسته می شد
پنجره ها باز برای سقوطی آزاد

آنکه یک عمر به شوق تو در این کوچه نشست
حال وقتی به لب پنجره می‌آیی نیست