متن حادیسام درویشی

خواب
اگر می شُد بِدَرَد نخوابم را
لبانِ گاهیِ اُفتاده بَر خاک بود
بوسه هام...

شعر : حادیسام درویشی

رُژ می شود مُشتی بر لب هات وُ
به همبستریِ خیابان می اُفتی
تنِ تو وُ آغوشِ آسفالت وُ
خونِ زفاف...

شعر : حادیسام درویشی

دهانت را
به قبولِ دهانم بسپار
تا به ابدیتِ آئینه ها بدچاریم... .

شعر : حادیسام درویشی

این همه دَر
که به درونِ خود ساخته ام
بازی ات / چرا نمی گیرد با من ؟

شعر : حادیسام درویشی

لبت یک شورشیِ تیر خورده ، قرمز
که عبور از تابویِ فریاد کرد

شعر : حادیسام درویشی

《شطرنج》

در جنگِ مابینِ سفید وُ سیاه
شاه ، مهره ای نیست
که می میرد.

شعر : حادیسام درویشی

تمام زمین سقوط کرد
اعدام.

شعر : حادیسام درویشی

برداشته ام آن پنجره را
که رو به چَشمِ اتاقت بود
که تک راهِ دیدنت
نخوابد آغوشِ مُشتی سنگِ بی حُرمت را...!

شعر: حادیسام درویشی

پریشان را شاعری گفت:
وقتی کشید پَر ، شانه ات...

شعر: حادیسام درویشی

از همه زیباتری وُ
این ترسناک است.
کوه هرچه بلندتر
درّه اش عمیق تر...

شعر: حادیسام درویشی

شکسته ست چرخِ چاه
تک راهِ سیرابی
سقوط است...!

شعر : حادیسام درویشی

ماه
همخوابه ی مرداب هاست
و نه رود...!

تنهایی ست !
او بزرگ باشد وُ
در دلِ تنگ ات جا نشود .

به من مهربانی میکنی
مثلِ وقتی شیشه ها را می شورند تا دیده نشود...

از همه زیباتری وُ این ترسناک است
کوه هرچه بلندتر
درّه اش عمیق تر...

شکسته ست چرخِ چاه
تنها راهِ سیر آبی
سقوط است

تقدیر من این بود که نشسته بر پیشانیم
ما به هم نمی رسیم
خطوط پیشانی ام موازی ست

آیینه دروغ می گوید
وقتی دستِ چپش را از دستِ راستِ تو بالا می آورد .
تا با ضد
تعادلِ هستی, بنایش توهمی راست باشد....!


حادیسام درویشی

با صورت
به گودال دست هات
سقوط ؛ یعنی خم به چاهی قد سرت

حادیسام درویشی

فاصله یعنی
در پی زمستان که فراموش شد سایه ی درخت...!

حادیسام درویشی

مثل یک لیوانِ ترک خورده با تنِ سرد
دیدمت باز وُ
پُر شدم از داغیِ خون اَشک...

حادیسام درویشی

قفس سینه که جای قلب نیست
دردِ دل ، از به زندان ماندنِ اوست

حادیسام درویشی

بیستون
از آن وقت نام گرفت کوه
که تکیه به عشقِ شیرین نداشت فرهاد....!

و فاصله
کوه در قابِ پنجره ، جا می کند...!