غیبت ماه دیده ای
درد فراق اسمان
نشسته است بر دلش
غم به نشان چهره اش
قامت ماه برده است
قافله در محو غیاب
غرق قدم غربت اوست
غیر غیاب روی او
غربت چهره غرق اوست
قامت عشق تو اگر
قلب مرا صدا زند
قافله بر پا میکند
قاصد مهتاب غزل
قصه اگر قامت توست
قاصدکم غرق شده
قبله گهت را بنما
غربت کمی سخت شده
دستهایت
پناه همیشگی روح نا آرام منند
اندیشه های تو از دور
اندیشه های نابالغ مرا
هدایتگرند
و روشنایی سخن هایت
از تاریکی حرفهای من
می کاهد
از دورترین مسافت ها
به تو می اندیشم
دوستت دارم و خواهم داشت
همیشگی ترین پناه و تکیه گاه من!...
آرامش
میتونه قاب چشمات باشه
وقتی نگاهم میکنی و
توی گوشت
(الهی فدات بشم)
رو آروم زمزمه میکنم
آرامش
می تونه دستات باشه وقتی
لابه لای موهام میره و گم میشه
آرامش
میتونه شونه هات باشه
وقتی بهت تکیه میدم
و سرمو میزارم رو شونت
آرامش
میتونه شنیدن صدای...