متن دلنوشته

من یک دخترم در تمام بچه گی ام عروسکی با دامن رنگی چین چین به دستم دادند و بهم آموختند که بااااید فداکار باشم باید همه ی وجودم را فدای دیگران کنم که برای لباس پاره شده عروسک دل بسوزونم و اشک بریزم ، بی خبر از آن که چشمم...

همه چی تمام شد ؟ به همین راحتی ؟
لابه لای حلالیت خواستن هایتان برای سال جدید و در میان سفره هفت سین و تنگ خالی از ماهیتان یک لحظه مکث کنید و جواب من را بدهید .
همه چی تمام شد ؟ سیل؟زلزله؟ کرونا ؟ دختر آبی ؟ سردار...

دلم لک زده ، برای انعکاس تصویرم در گوی سیه رنگت ...
همان جایی که انگار منی در تو بود..!
یلدا حقوردی

دوید پاهایش را قلم کردند ...
خندید دندان هایش را خرد کردند ...
دلبری کرد موهایش را پوشاندند ...
عاشق شد قلبش را دار زدند ...
حرف زد زبانش را قطع کردند ...
اشک ریخت چشمانش را کور کردند ...
فقط نفس کشید خفه اش کردند ...
و اخر ،...

دلت را به کوه بزن ...
سنگیست اما از تبار مردانگیست ...
از بالا شهر عزیزت را تماشا کن شهری که از دور تماشایی تر است ...
مردمی را ببین که در باتلاق تکبر دست و پا می زنند و فریاد های غرور آمیزشان گوش فلک را هم کرده است...

در جادهٔ پاییزی جوانی گام بر می دارم ...
برق غرور در چشمانم می درخشد و با نوای رویاهای شیرین می رقصم
گوش هایم از شنیدن درست و غلط های مکرر اطرافیان به درد امده است و تظاهر می کنم به فهمیدن !
در رویاهایم سینه سپر می کنم و...

من انتخاب کردم که خوب باشم ...
که در دل مارپیج مشکلات نور امیدم را پیدا کنم و بی بهانه بخندم ...
یاد گرفتم زیر سایه غم خنده کنان برقصم و نوای زندگی را سر دهم ...
من می گذارم رفتنی ها بروند و ماندنی ها بمانند ...
یاد گرفتم...

گاهی خودت را گم می کنی ...
جایی میان هیاهوی ذهنت ...
در انتهای وجودت سکوت نامت را فریاد می کند ...
جادهٔ خیال را طی می کنی به مرز افکارت ...
در دل تاریکی آرزو را به آتش می کشی و تیغ بغض ردی می شود بر گلویت ......

ylda nvis چه قهقهه های دروغی سر دادم ...
که مبادا نشانی از تاریکی درونم پیدا کنند ...
چه روز هایی که آیینه تنها همدرد غم هایم بود ...
از ترس ضربه هایشان به تنهایی بر سکوی زندگی رقصیدم ...
آن زمان که باید تنگ بغض را می شکستم و...

یلدا
تو از عمق شب می آیی
تاریکی از تو جدا نیست
امشب چگونه آغاز می شود ؟
با غروب آفتاب و ظهور تو ؟
یا ظهور تو و غروب آفتاب ؟
تو ستاره ای بر شب تار
زلف سیاه تو شعر بلندی است رها بر همه سو
یلدا
تو...

به قربان آن دو دیده سیه که بلای جان شده جانا 👀
بیا جانا که که این مردم دروغ میگویند که زلزله آوار میکند آنها نمیدانند که زلزله اصلی تو هستی تمام این آواره گی های من زیر سر تو است بیا بس است از این همه آواره گی و...

جانا بهاران گذشت ، خزان ها گذشت ولی هیچ قصد آمدن نکردی ، جانا بیا که جان فقط با حضورت آرام میگیرد بیا و نظاگر باش که اینجا زنی عاشقانه میمیرد...

سرگردانی من از آنجا آغاز شد که تو عطر نارنگی گرفتی.
برگهای خزانت را که به شاخه های طردت وصله زده بودم، یکی یکی رها کردی .
موهایت را شانه زدی .
گیره ی فصل پنجم را بر گیسوانت نشاندی.
خاموش شدی و در سکوتت موسیقی یکنواختی را زمزمه کردی...

جانا تو خود جانی چه کنم با تو که هم دردی و هم درمان گویمت برو درد میگیرد جان و دلم را پس بمان و کمتر از این تیشه بزن به ریشه این خسته دل

لانگ دیستنس یعنی فاصله ی طولانی. به رابطه ای میگن که دونفر از هم دورن، که حرف زدنشون تو صفحه چت یا پشت تلفنه، که همدیگه رو تو ویدیوکال میبینن، که کادوهاشونو نمیدن دست هم، واسه هم پست میکنن!
لانگ دیستنس یعنی دو نفر همو از نزدیک نمیبینن یا خیلی...

زمستون که می رسه انگار زمین عاشق تر میشه...اینو وقتی فهمیدم که رو چمن ها دراز کشیده بودم...بر خلاف هوای سرد، قلب زمین داغ داغ بود..چمن های یخ زده خودشون رو پهن کرده بودن تو آفتاب ظهر و زمردی تر از هر فصل دیگه می خندیدن....درخت چنار برهنه قامت ایستاده...

پاییز این زیبای دل فریب با آن همه ناز و کرشمه عزم رفتن دارد.
چند صباحی دگر عاشقانه هایش را جمع میکند و می رود.
تا یلدا بیاید و دلبری هایش را برای یک شب هم که شده به رخ زمستان بکشد.
زمستانی که با سوزی از سرما و برف...

نسلشون منقرض شده، دایناسورا رو نمی گم، صحبت سر آدمای اصیلِ، اونایی که تموم خوبیای عالمو آدمو دارن و هرچی بهشون بدی می کنیم، واسمون خم به ابرو نمیارن، اونایی که حضورشون رو تو بزنگاه های زندگیمون حس کردیم، اما اونقدر قدرشون و ندونستیم تا کم کم خودشون رو ازمون...

هر آدمی به یه دردی میخوره
یکی دکتر میشه و جون آدما رو نجات میده
یکی نویسنده میشه از غم و شادی مینویسه
یکی موزیسین میشه تا آدما چیزای قشنگ بشنون
یکی عکاس میشه تا خاطره ها رو ثبت کنه
به قول شاملو ،
منم " جز اینم هنری نیست...

آدما همیشه منتظرن...
منتظر ی اتفاق، یه روز، گاهیم یه آدم...
اما کسی نمی دونه، ممکنه اون اتفاق، اون روز...
یا اون آدم هیچ وقت از راه نرسه...
فقط تنها چیزی که می دونیم...
اینه که آدم تو انتظار ذره ذره،...
خودشو از دست میده...!

فوران میکند آتشفشان اشتیاقم به تو
در هر بار لرزیدن قلبم تا تند تند تپیدنش
این تو این هم جانم!
همینکه قوی ترین نقطه ضعف منی
همین که یک ذره از تو میشود تمام من
یعنی خوشبختم!
اصلا میدانی محبوبم تا بینهایت خودمم که بروم ابتدا و انتهایش ختم به...

زمستانی که شش دانگش
را سّند زده ام به گرمای نگاهت به آواز ِسکوتت
به اشکها و لبخندهایت به آغوش ِ امنت برای من
در آینه ی ایامی که به کام دلم میچرخد!
پرشور ؛
مهربان ؛
همراهم بمان
بی ریا و بی همتا
زمستان فصلی که پایان تمام تردید...

دلتنگی تو انار چاک چاکِ شب یلداست ، خون می چکد از دانه هایش.
دلتنگی تو مربای شاه توت است، شیرین است و ترش، بلاتکلیف است.
دلتنگی تو....کیک تولد است، که شمعهایِ کودکی رویِ آن آب شده است ، میلی به خوردنش نیست.
دلتنگی تو چیز عجیبی ست... شبیه ستاره...

بزرگ ترین اشتباه در زندگی،شخم زدن گذشته کسی ست که دوستش داری!تمام گذشته اش را وجب به وجب می گردی تا اشتباهی پیدا کنی، آن وقت درگیر روزهایی می شوی که تمام شده ولی مرور دوباره شان می تواند احساسات عمیقی که وجود دارد را تمام کند،حست خواسته یا ناخواسته...