زن ها نمیگویند دوستت دارم... آن ها دوستت دارم هایشان را هر روز صبح رویِ میز میچینند... تویِ غذایتان میریزند.... اگر رویِ مبل خوابتان برد دوستت دارمِشان را رویتان می کشند.... گاهی هم یک دوستت دارمِ زرشکیِ خوشرنگَش را روی لب هاشان میمالند و یا لای موهای بلندشان میبافند.... زن...
برایِ هم هدیه هایِ گرانقیمت نخریدید هم نخرید.... هر چیزی هم که باشد یک روزی بالاخره از مُد می افتد یا دستِ حادثه بلایی سرش می آورد و در گذر زمان فرسوده می شود.... به قلبِ یکدیگر عشق هدیه دهید و مهر.... که نه از مد می افتد نه زمان...
زن ها که عاشق می شوند موهایِ بلندشان را هر روز طورِ جدید تری می پیچند و رژلب هایِ خوش رنگ تری به لب هایِ خندان ترشان میمالند... مرد ها که عاشق می شوند.... شب ها به سختی خوابشان می برد اما صبح هارا با لبخند شروع میکنند.... عطرهایِ خوش...
بوی اردیبهشت می آید در این حوالی... بوی لوس ترین دختر بهار...که لای موهای فرخورده ی خرمایی رنگش عطر شکوفه های گیلاس است و از چشمهای سبزش شیطنت میبارد... خلاصه که آب و جارو کنید راه را برایش... این دخترک لوس بهاری دلش به نازکی شیشه و قهرش به سختی...
خواهر که داشته باشی غصه هایِ دلت رویِ هم تلنبار نمی شود چون یک نفر هست که تمامِ غصه هایت را به جان بخرد.... خواهر که داشته باشی از تنهایی نمی ترسی چون مطمئنی، همیشه یک نفر هست که تمامِ خودش را تویِ اوج گرفتاری برایت کنار خواهد گذاشت.... خواهر...
دلبر بیا لا به لای این همه کینگ و کوئین لای همهمه ی رل های ادم باکلاسا میون ادم هایی که از عشق و دوست داشتن فقط اسمشو یاد گرفتن هشتگ قشنگ زدن پای عکس های دونفره شان یکم ساده هم رو دوست داشته باشیم... من بشم خانوم آپارتمان چهل...
هیچوقت عشقِ زندگیتونُ... اونی که دلیلِ تک تک ضربانِ قلبتون و خونِ جاریِ تو رگاتونه رو با کسی مقایسه نکنید.... با هیچکس... آدم ها همه چیزشون باهم فرق میکنه.... اسمشون، چهره و علایق و دونه به دونه یِ اخلاقشون.... اونی که کنارته رو سفت بچسبونش به دلت نگهش دار و...
بیا برگردیم به قدیم ترها نه آنقدر دور که توی قحطیِ زمانِ احمدشاه بیوفتیم نه آنقدر نزدیک که سیاهچاله یِ دیوارهایِ مجازی عشقمان راقورت بدهد.... حوالیِ دهه یِ شصت یا پنجاه.... تویِ یک شبِ"برف تا کمر باریده" دست به دستمان بدهندُ برویم پیِ زندگیمان.... راستش"دوستت دارم"هایِ با قابلیت ویرایشِ این...
این خود شمایید که اجازه یِ خیانت میدهید.... شمایید که به اسمِ علاقه هزاران بار از گناه و خطا و اشتباهش میگذرید که بارها و بارها فرصتِ جبران میدهید وقتی میدانید جز تکرارِ هزار باره یِ گناهش چیزی عایدِ رابطه اتان نمیشود.... نه نه اشتباه نکنید نمیگویم آدم ها را...
من رویاهامُ همین امروز میخوام... همین امروز دلم میخواد با صدایِ سازم آروم کنم دلِ آدمایِ مهمِ زندگیمُ... همین حالا دلم میخواد یه عکاسِ ماهر باشم تا لبخندِ عزیزترینامُ ثبت کنم یا یه خیاطِ درست حسابی، یه نویسنده یِ بی نقص .... الانه که دلم می خواد ورِ دلم، تو...
دکتر قاطعانه گفته بود "شما دو تا با هم...هرگز نمیتونید صاحب فرزند بشید...." همه یِ فامیلُ این یه جمله ریخت به هم.... اون طرف یه عده آدم نشسته بودند پایِ دوختُ دوزِ زندگی ما و این طرف ما دو تا سرِ جنگ بودیم با منطق و دلِمون.... میگفت: من هیچی.......
دارم به این فکر میکنم که چند سالِ دیگر که یکهو سرهایمان را ازتویِ گوشی هایمان در می آوریم قرار است چند نفر کنارمان نباشند...؟ چند نفر آنقدر بهمان زل زدند بلکه سرهایمان را به سویشان بچرخانیم اما دریغ کرده و دریغ کرده ایم و آن ها آرام آرام کوله...
مهم نیست که خوشگل هستم یا نه ، چشمام روشنیش به عسلی میزنه یا سبز ، فر موهام ریزه یا درشت ، قدم بلنده یا کوتاه ، مهم تو یه نفری تو این دنیا که منُ چه شکلی می بینی . تو یه نفری که هر روز میگی : چرا...
به نامِ شهریور.... "دست پاچه فرزندِ سال".... دست پاچه یِ بستنِ بارُ بنه یِ گرما.... دست پاچه یِ تمام شدن مرزِ سبزی تابستانُ و زردیِ خش خش وارِ پاییز.... به نامِ شهریور... با عصر هایی کشدار و شب هایِ غم آلوده یِ رفتن.... شهریوری که تویِ گوشِ تمامِ روزهایش صدایِ...
هیچوقت عشقِ زندگیتونُ... اونی که دلیلِ تک تک ضربانِ قلبتون و خونِ جاریِ تو رگاتونه رو با کسی مقایسه نکنید.... با هیچکس... آدم ها همه چیزشون باهم فرق میکنه.... اسمشون، چهره و علایق و دونه به دونه یِ اخلاقشون.... اونی که کنارته رو سفت بچسبونش به دلت نگهش دار و...
و حیات آدمی آن هنگام آغاز می گردد، که دوستت دارمی می شنود که دلش می خواهد.
مردا عاشقِ موهایِ بلندن.... مثلا مامان هروقت که یه تارِ موی من تو بشقابش هویدا میشه، یادش میوفته موهای من چرا انقد فره و وز و بدحالت و مدام از مدل هایِ کوتاهیِ جدید تعریف میکنه اما بابا... اون حتی اگه از لایِ لوبیا پلوش موهای بلند منو بیرون بکشه...
آلوده ام به تو.... مثلِ چشمانت به خواب مثلِ هوایِ تهران به ریزگرد و غبار..... محکومم به تو.... مثلِ بیچاره ای به سرنوشت زندانی به حبسِ ابد.... گرفتارم به تو... مثلِ موهایِ بلندِ زنی در دست هایِ باد و تنِ مردی زیرِ فشارِ کار.... دچارم به تو مثلِ مادرت به...
و حیاتِ آدمی آن هنگام آغاز می گردد که دوستت دارَمى می شنود که دلَش می خواهد...
تو را از من کم کنند هیچ می ماند
