متن پیراهنت

دستی به قلب و دست دیگر روی پیشانی
این نرگسِ پیراهنت رسماً مرا کشته !!
«آرمان پرناک»

هرشب تویی
باز هم تویی درکنارمن
پیچ وتاب پیراهنت زیباست
دفترشعریست برای من
تاب دیدن گیسویت راندارم
دل میدهم به تو
دوباره تویی و هزاران بوسه..

پیچیده عطر تنت در گلهای لباست
چه گلستان خوش عطریست پیراهنت


✍ سردار

تا که دکمه های پیراهنت باز می شود

دیوانه می کند همه را بوی آن دوسیب

ارس آرامی

دو دستِ من گرفته دامنت را
تعارف کن دو گنجشکِ تنت را
خلاصه عاشقِ آن صحنه هستم
که باران تر کند پیراهنت را

پیراهنت را به گوشه ترین گوشه ی اتاقم سنجاق کرده ام، تا چندان در دید نباشد...
آدمهای حسود را که می شناسی، بی هوا می آیند و عطرت را استشمام میکنند.چندروزی هم که گذشت انگ دیوانگی را به پیشانی ام میزنند... آنها چه میدانند عشق چیست... از کجا باید بدانند...

تنها رفیق من تو این دنیاست
پیراهنى که از تو جا مونده
پیراهنت هم مثل من تنهاست
چشماش رو به جاده وامونده

تو باد با یاد تو مى رقصم
مى چرخم و از خود رها مى شم
پیراهنت هم رقص من مى شه
با دامن تو پا به پا مى...

هر آدم گلی دوست دارد
و من
دلم را به گل های پیراهنت دوخته ام