متن کوتاه تک بیتی

باران و بغض و اشک و ابرم یک منِ بی تو
وقتی که تنهایم به زیر چترِ تنهایی

سایه را کردی بغل تا من رَهَم را گم کنم؟!
بهترینم، مِهر در چَشمِ تو غوغا می کند.
شیما رحمانی

آسمان؛ تب دار و باد هم؛ گشته خموش
آه از این بخلی که؛ می کُند ابرِ چموش
شیما رحمانی

چون بره ای ست گم شده در پیچ گردنه
خالی که روی گردن تو جا گرفته است

عالَم همه زیبا بوَد، اما یقین، اما یقین
دنیای پاک کودکی، زیباترین! زیباترین!

نکند بی تو دلم عاشقِ یاری بشود
شَک به دل راه بده، گرچه محالست بیا

دردم به جان رسید و طبیبم پدید نیست
داروفروشِ خسته دلان را دُکان کجاست؟

هرکسی یک دلبر جانانه دارد
من تو را

مانده ام چگونه تو را فراموش کنم

تو با همه چیز من آمیخته ای

به تو دل بستم
و غیر تو کسی نیست مرا

جز تو ای جان جهان
دادرسی نیست مرا

با آنکه زِ ما هیچ زمان یاد نکردی

ای آنکه نرفتی دمی از یاد، کجایی ؟

بی آنکه تو را دیده باشم
از تو هزار خاطره دارم

دیوانه منم
که آرزوهایم را باور کرده ام

این سر نه مست باده
این سر مست، مست دو چشم سیاه توست
بوسه، بوسه از آن لب ربودنیست
تنها تو را ستودم
محبوب من به سان خدایان ستودنیست

گر بی تو بود جنت بر کنگره ننشینم
ور با تو بود دوزخ در سلسله آویزم

شرط ادب است

بعد تو

دست به زانو بنشیند دل ما