بمان که عشق به حال من و تو غبطه خورد بمان که یار توام عشق کن که یار منی...
ای یار غلط کردی / با یار دگر رفتی
عشق آن بغض عجیبی ست که از دوری یار نیمه شب بین گلو مانده و جان می گیرد
مست و خرامان میرود در دل خیال یار من
بوی جانی سوی جانم می رسد بوی یار مهربانم می رسد
آره عاشقم یار تویی تنها امیدم از وقتی تو رو دیدم یه آدم جدیدم
ترک ما کردی... ولی با هر که هستی یار باش
یک نفس بی یار نتوانم نشست
دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من
مُحکم بَغل بگیر مرا،تا که بِگویم به هَمه او فَقط جانِ من و یارِ من و مالِ من است
عشق را هیچ پایانی نیست ! یار وقتی که تویی
عشق را هیچ... پایانے نیست... وقتے یار تویے...
دلبرم چاق که نه / باب دل یار شده مثل آن سوگلی دوره ی قاجار شده
من با تو زنده هستم ت️و جان جانی ای ی️ار
یار جستم که غم از خاطر غمگین ببرد نه که جان کاهد و دل خون کندو دین ببرد
مژده بده، مژده بده، یار پسندید مرا سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا جانِ دل و دیده منم، گریه خندیده منم یارِ پسندیده منم، یار پسندید مرا کعبه منم، قبله منم، سوی من آرید نماز کان صنمِ قبله نما خم شد و بوسید مرا
بوسه ای از سر مستی به لب یار زدم آتشی بر دل دیوانه و بیمار زدم
مژده بده ، مژده بده ، یار پسندید مرا یار پسندیده منم ، یار پسندید مرا کعبه منم ، قبله منم ، سوی من آرید نماز کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا
ای نفس خرم باد صبا از بر یار آمده‌ای مرحبا قافله ی شب چه شنیدی ز صبح مرغ سلیمان چه خبر از صبا
ای دریغا که شٖب آمد همه گشتیم جدا... خنک آن را که به شب یار و رفیقست خدا...
زندگی نیست بجز نم نم باران بهار زندگی نیست بجز دیدن یار زندگی نیست بجز عشق بجز حرف محبت به کس وَر نه هر خار و خسی زندگی کرده بسی
