متن آریا ابراهیمی

گزاف نیست
گر بگویم ،
ارحم الراحمین
است مادر...

امروز یکی شبیه تو را دیدم ،
رفتم به روزهای رفته ،
پیر شدم لحظه ای
از خاطره


آریا ابراهیمی

خساست در محبت ،
بدترین نوع خساست است...

تردید و ترس دزدان آرزوهای شما هستند ، با شجاعت رویاهایتان را در آغوش بکشید...


آریا ابراهیمی

نقش می شود
بر سنگ فرش دل
حرکات موزون
خاطرات
برگ
برگ
فریاد...

به پاییز می مانند
می شنوم
می شنوی! ؟
خاطرات
برگ برگ
بر سنگفرش دل نقش می بندند
و فریاد می زنند نامت را ...

خلوتی
با خودم
آرزوست...

من
نیست ترین
هست جهانم...

صدایم کن

صدایت زیباست


آریا ابراهیمی

و کسی

آرام جان است

اویم آرزوست...


آریا ابراهیمی

میزان شعور هر کسی ،
شخصیت واقعی او را نشان می دهد...


آریا ابراهیمی

بیشعورها با عقربها یک وجه مشترک دارند ، هیچ جنبده ای از نیش آنها در
امان نیست...!

آریا ابراهیمی

یاد آوری ایرادات به یک آدم بیشعور ؛ مانند تکان دادن پارچه ی قرمز برای گاو مسابقه می مونه ، هر لحظه باید آماده ی حمله اش باشی...

آریا ابراهیمی

شراره های نور خواهد درخشید
غم کوله بارش را خواهد بست
زخمها بهبود می یابند
در دستان بهار سبز خواهیم شد...

آریا ابراهیمی

آمدیم که برویم ،
قصه ی تلخی ست
زندگی...


آریا ابراهیمی

و کسی در آینه هست

که مرا می خواند...


آریا ابراهیمی

تو همون حس قشنگی ،
نابِ ناب
مث لبخند یه نوزاد
توی خواب...!


آریا ابراهیمی

در سرش رؤیایی ست
به فراسوی خیال
می تازد پنجره اش...!


آریا ابراهیمی

به دنبال طلوع ام

با چراغِ خاموش...

آریا ابراهیمی

وسوسه شده ام
دوباره سیب را گاز بزنم ،
می خواهم تبعیدی سیاره ای
دیگر شویم ؛
من باشم و تو...


آریا ابراهیمی

آنقدر از تو سروده ام
از دفتر سپید شعرم
واژه واژه
عشق میبارد...!

آریا ابراهیمی

تا وقتی که باور نکنی ضعیفی ،
ضعیف نیستی...

آریا ابراهیمی

به مادر ایمان آوردم ،
پیامبری ست
کتابش مهربانی...

آریا ابراهیمی

کوه ، اگر به حرف بیاید از پدر
می گوید...

آریا ابراهیمی