شبیه ی اسبانِ وحشی بود/ با بوسه ای/ رام شد!
شال به کمر/لب را پنهان کرد بهار/چشم و اَبرو سیاه
اُردی بهشت/آسمان را بادکنک چید/تولد گل
غروب/در خوابِ بستر دریا/لالایی باد
نمی دانستم/زود اتفاق می افتد شب/رسید آب مروارید
خورشید/پاک کرد عینکش را/پهن شد آفتاب
خاموش شد/توپ و تفنگ دنیا/جهان گِل آلود
کنارم/تو را کم دارم/این پا آن پا می کند استکان
نمی شود/بهار را در خانه نگاه داشت/زوزه ی گرگ ها
پاره پاره شد گل/سین عید /ویروس
ازدیوار چین/تا چینِ و چروک جاده ی ابریشم/فریاد در نهالستانهای توت رشت
برف آشفته/ می‌بارد درونم پشت ِپنجره/ یخ می‌زند/تنهایی
دوست دارم ازحنجره ام اگرنام گلی برده شود نام زیبای توباشد مریم.
نگاه من /با نگاه تو /گره خورد/دل به دریا زد/ با ماهی سیاه کوچک
ماه نمایان/کاش نخواند امشب ستاره/برف برهنه
پریده رنگ و رویم/چقدر پشت ابرها/مخفی می‌شوی؟
در آغوش می گیرم/ولنتاین را/کرونا هم باشد
قرنطینه شد/بوسه/دنیا حیران
گونه ی زمین صدای بوسه ی باران، لالا یی است برای گوشم...
قرار بود شانه باشد دست به قیچی داد
سر زده که می‌ایی/لوس می‌شود/خانه/بشکن می‌زند/اغوش...//
بهمن مدتهاست/پهن شده روی آفتاب/وجب به وجب آدم برفی
بهشت چه کوچک می‌شود وقتی تو را در آغوش می‌گیرم.
روی خیزران مرداب/ برف درخواب نیم روز/صدای تفنگ
