متن آدم برفی

آفتاب بر روی آدم برفی می تابد،
چند قطره عرق --
در چشمانش...

----------
مارینا هگین - روسیه
ترجمه: زانا کوردستانی

ابری که نبارد
محکوم است به «شدن های» دم به دم
بدل شدن به بخارِ دهانِ آدم برفی
بدل شدن به قیل و قالِ کلاغِ هابیل
بدل شدن به دودِ گندمزارِ آتش زده
بدل شدن به شعرِ سربازِ بعد از جنگ
بدل شدن به آهِ آینه های بی تصویر
ابری...

دلگرمی ات
دلگرمیِ آفتاب
به آدم برفی است
ها کن نامِ کوچکم را
تا فکر کنم
هنوز هستم!
«آرمان پرناک»

بخند
بیشتر بخند
نمی دانی
یک معجزه است
گرمای لبخندت
دل هر آدم برفی را
آب خواهد کرد
«آرمان پرناک»

مدت هاست دلم گوش به زنگ ست
اما آدم برفی،
هیچ نمی گوید!








شعر: دریا هورامی
ترجمه: زانا کوردستانی

نه! /
درست گمان کردی! /
برایت غریبانه آشنام/
کمی کنار بزن برف ها را /
منم! /
همان مترسکِ قدیم /
که زمستانِ نبودت /
از او /
یک آدم برفی ساخت
آرمان پرناک

در رویایی سفید و برفی
خاطرات به زیبایی زنده می شوند
زمستان را تماشا کنید از پنجره ها
بیایید گرد و غبار غم را با هم بشوییم
به طبیعت، زمستانی را هدیه کنیم
به برف ها و آدم برفی ها پناه ببریم
خاطره هایی از دوران کودکی بازگو کنیم
در...

با منظره زیبای یک صبح زمستانی از خواب بیدار شوید، جایی که آدم برفی قد بلند ایستاده است. طلوع خورشید هوا را روشن می کند و روح شما را شاد و دلپذیر می کند. روز جدید را با شادی در آغوش بگیرید و قدردان این لحظه زیبایی و آرامش باشید.

از تو تنها شالی می مانَد
کهنه تر از یاد زمستان،
و کلاهی گشاد
که بر سرِ دنیایت رفته است،
آی آدم برفی!
مثل آرزوهای محال من
روزی بُخار می شوی.

سالهاست


زخمیِ این انجمادم

گرمی لب های تو


تفسیرِ محبت« آدم برفی» هاست

علیرضانجاری(آرمان)

تو رفته ای
و آسمان قهر کرده است با زمین
آدم برفی فریاد می زند
شهر در سکوت زمستان فرو رفته است
قندیل بسته است خورشید
راستی کابوس تعبیری دارد؟!

تو خورشید من باش
من در فصل سرد انتظار
آدم برفی می شوم
تو بتاب
تا قطره قطره
برایت بمیرم


مجید رفیع زاد

⁩
ما هر دو آدم های از عشق ترسیده ای بودیم،
که پشت دیوار بلند غرور سنگر گرفته بودیم! ما که هراس داشتیم از دوست_داشتن و دوست_داشته_شدن!
ما که در لفافه حرف زدن را خوب بلد بودیم؛برای نصفه نیمه ابراز کردنِ علاقه مان!
ما که هیچ خاطره مشترکی در پیاده_رو...

شبیه رفتن من اشک های تو هم جاریست
نپرس آن روز بی چارگی ام به خاطر کیست

تو آفتاب حیات آوری برای همه
اگر من آدمکی برفی ام گناه تو چیست؟

شکستی و ریختم به پایت جهانم را حالا
برو برای همیشه ، خرابه جای تو نیست

شبیه باد اگر...

مثل ادم برفی که درگیر عاشقی باخورشید شده

من عاشق آدم برفیم میدونی چرا؟
چون ظاهر و باطنش یکیه
همش سفیده سفیده

دور گردنش شال پیچیدند
و سرش کلاه گذاشتند و رفتند
کسی نفهمید همین محبت ها
آدم برفی را آب کرد

خانه ای کوچک وزیبا
درجنگلی بزرگ
بادرختانی بلند وپوشیده ازبرف
به غیراز آدم برفی
که لبخندی برلب دارد
همه کنار آتش بخاری جمع اند
وچه شادمانه وخوشبخت سال نو را با هم
و در کنار درخت کاج تزئین شده جشن می گیرند
و بیرون دانه های بلورین برف آرام آرام...

سلام زمستان

سلام روزهای ابری سرد که بوی پاکی برف را می دهید

سلام دلتنگی های عصرانه که فریادهای بی جواب کلاغ ها آغاز شب های بلند را در گوشتان فریاد می کشد

سلام آسمان خاکستری

سلام گنجشک های کوچک بی قرار که به باغچه ما برای ضیافت نان آمده...

این روزها که جهان لبریز از سیاهی ها شده است و
به هر سو که میرویم غم از سروکولمان بالا میرود
دلم یک برف سنگین می خواهد...
از همان هایی که روزهای مدرسه میبارید و از خوشی تمام مسیر را این پا و آن پا می دویدیم.
ببارد و تعطیل...

به شانه ام زدی
تا تنهاییم را تکانده باشی
به چه دل خوش کرده ای؟
تکاندن برف از شانه های آدم برفی !

برف را دوست دارم...
چون فقط با برف میشود آدمی ساخت
که هم درونش سفید باشد
و هم بیرونش!

برف هفت سالگی را بخاطر صدای پدر دوست داشتم پاشو ببین چه برفی اومده!

برف ده سالگی را بخاطر آدم برفی هایش،

برف چهارده سالگی را بخاطر اخبار و تعطیلی هایش،

برف هجده سالگی را درست یادم نیست درمیان افکار یخ زده بودم،

برف بیست سالگی قدم زدن های عاشقانه...

تو نیستی...
بیچاره ، آدم برفی ها!!
یخ می زنند
از سرما...!