متن برگردان: زانا کوردستانی

چه می خواهید از زندگانی من؟!
بگذار بگویم تا بدانید،
گذشته ام پر از حسرت و درد بود
اکنونم پر از غم و کم و کاستی ست
و آینده ام هم
نه آغازش پیداست و نه پایانش معلوم...





شعر: حاجی جلال گلالی
برگردان اشعار: زانا کوردستانی

من می توانم تمام غم و غصه هایم را پنهان کنم
ولی، چشمانم بی شرم اند
آنها نمی توانند جلوی اشک هایم را بگیرند.




شعر: حاجی جلال گلالی
برگردان اشعار: زانا کوردستانی

در تاریکی چشم گشودم،
ولی،
روشنایی های پس از آن
چشم هایم را تاریک کرد.



شعر: حاجی جلال گلالی
برگردان اشعار: زانا کوردستانی

نمی بخشم باد را
چرا که، تنها شبی در حیاطتان خوابیدم
و او بوی خوش زلف و نفست را
برای دیگری برد.







شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

آی ی ای نیشته جان!
کجایی؟
تو که باد نیستی
که رد پایت پیدا نشود!







شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

امشب تنهایم،
شب تابوت بی شمار گریه و زاری و خواهشم است
شب جهنم است،
زخم است،
غم است،
فریاد است.





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

ای شمع من
تو که می دانستی در این ییلاق، طاقت نمی آورم،
چرا دلم را شکستی؟
چرا شدی قیامت عشق و
مرا بی گناه در آتش فراقت سوزاندی؟!





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

نیمه شب است و
در پنجره ی چوبی خانه ات
چشم به راه دیدنتم،
بیرون بیا!
کویی؟ کجایی؟
آی ی سایه ی سپید خدا
آی ی دختر لجبازتر از گردباد.








شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

تو می گویی الان
در کجا
در کدامین کوچه و پس کوچه،
پیدایت کنم.









شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

من می روم
و شما به او بگویید: دیگر مرا نخواهد دید!
من خواهم رفت و زمان رفتنم
چون رود می روم
رود هم آبش را به پشت سر، باز نمی گرداند.







شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

خیابان ها را،
با گل سرخ کنیم.
نه با خون.







شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

همچو تولە روباە
افتادە بە پای درخت زالزالک
تنهایم!







شعر:بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

شعرهایم
سرزمین کوچک من و
خال زیر گلوی تو اند.









شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

نیامدی تا وقتی که
سنگ ها و درخت های
این راه را،
به گریه نینداختی.










شعر:بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

گفته ای: خواهی آمد!
نیا!
زیرا در این سرزمین،
اجازه نخواهند داد
تو به نکاح اشعارم در بیایی!.









شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

این قرن،
قرن، دلار و فاحشگی ست!







شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

دلم، پرنده ای است!
که شباهنگام به پرواز در خواهد آمد
و به در و پنجره ی خانه ی شما
پر و بال می کوبد...





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

امشب، من و پنجره ی اتاقم،
دو یار جان جانی هستیم.
او با باد دلنوازی می کند و
من هم با خیال زنی، که آواره ام کرد!





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

از تنها بودنم هیچ گله ای ندارم!
من همیشه چنین بوده ام
که در تنهایی، لذت حضور در اجتماع و شلوغی را برده ام
از این رو بارها به دوستانم اعلام کرده ام:
--: تنهایی را دوست دارم!
...
تنهایی هم بیشتر از مردم با من سخن می کند!
چکار...

به نزد من،
مرگ آدمی،
به اندازه ی سقوط یک ستاره،
قابل توجه نیست.


شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

آمدن بهار و تابستان و
زمستان عادی ست
مشکل پاییز است،
چو می آید،
تو می روی!.









شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

با این همه تنهایی و این همه پاییز
در پایان فقط شعر است
که برای شاعر باقی می ماند.
و ستاره ها را از خواب بیدار می کند
که به شب بفهماند
این همه تنهایی و
این همه پاییز را تمام کند.








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

چه بزرگ است،
پاییز!
شبیه تنهایی ست...








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

چون می گویند: نبات!
تو به خاطر می آیی...








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی