بیو عاشقانه

نمی دانستم روزی حالم آنقدر بد می شود که نتوانم آن را وصف کنم....

نمی دانستم روزی جوانی ام در خلوت می گذرد و چهره شاداب در آینه به زردی بیماری دیده می شود....

نمی دانستم روزی تو می روی و برای توشه راه آرزوهای مرا میبری....

غمت آتش به گندم زار زد و ثمرم سوخت...

و کشتی صبرم در عمق چشمانت غرق شد....

بهشت خبری نیست!سعادت تو در آغوش من معنا می گرفت....

باهرنگاه تومن شعله ورمیشم من درکنارتویه آدم دیگم

خیال چشمای توچشمم میکنه خیس هیچ جای دنیامث چشم تودیدنی نیس فقط خدامیدونه همش به فکرتوام دلم میخوادهر لحظه به چشمت سفرکنم دلم میخوادکه حین سفربه چشمای توبهم نگاه کنی وبگم بهت رازمو رازی که غیرخداهیچ کسی نمیدونه عاشقتم وعشقت منوکرده دیوونه

خروس سحر
رسوائی ام را
جار می زند
آنگاه
که در کلبه ی آغوشت
نشنیده می گیرم
بانگ خروس را


علی مولایی

بنیانگذار بغض گلویم شد
ردبوسه ی رقیبی
که جامانده است
برگلویت


علی مولایی

نمی دانم اگر تو را دوست نداشتم

باز آسمان همین قدر آبی بود

و آفتاب همچنان می درخشید

و گل های رز حیاط به همین اندازه زیبا بودند

و آواز سینه سرخ برایم دلنشین بود؟...

نمی دانم . ..

شهناز یکتا

زندگیم با تو شروع نشده
اما آرزو می کنم با تو تموم بشه.

تو روشنیِ قلبِ منی
خودم را به هدر نداده ام.

در سفر عشق نباشد پایان
هم سفر عشق ندارد سامان

گفتم ای عشق بیا همسفرم
بی تو عمریست که من در سفرم

زیر باران دل شد پریشان
کرده پیرم غمها از هجران

منم لیلا تر از لیلای مجنون
مرا پیدا کن از دریای پر خون

من آن موجم که ساحل...

در کافه سفارش من هیچ است
تا وقتی ناب ترین ،باب ترین قهوه دنیا دارم

بن بستِ دلم را تو فقط عابر باش

لحظه ای که پیش منی عشق توفضاموج میزنه اتفاق زیبایی که علتش تورودیدنه

دراز دامن باد یلدایت

بخت یارت و نکو فالت

شیرین چون هندوانه روزگارت

از عشق لبریز تمام دنیایت


شهناز یکتا

دلدارم!

به هر جا که پا می گذارم عطر تو آنجا پیچیده.
چه می کنی که اینگونه فضا را می آکنی مهربان من؟!

شهناز یکتا

نگاهش بود، عنوان دوبیتی؛
در آن گم بود، دیوان دوبیتی؛
و با «ردالعجز»، بر صدرٍ احساس،
دو چشمش گشت، پایان دوبیتی...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، (الف احساس)

دوست داشتن مسئولیت داره
اگه از پسش برنمیای
اصلا بیانش نکن!

فاطیماه نویسنده وشاعر

بیا، با هم شعر بسازیم و عاشقانه بگوییم
عشق یعنی زلیخا و زلیخا یعنی عشق

بدونه یاندونه سنگه دل معشوقم زندونیه دلم وبه جرم عشق محکومم

حقیقت مثل پتک کوبوندی توی سرم پرنده ای عاشقم که سوخته بال وپرم