بیو دلتنگی

دلتنگی ،
چیزی نیست،
دلِ تنگی است ،
که
نفس کشیدن هم
برایش سخت است.
حجت اله حبیبی

می گویی،
به شوخی ،
اما نمی دانی ،
توفانی به پا می کنی با هر شوخی،
در قلب شکسته ی من
حجت اله حبیبی

بغض هایم ، راه شادی را بست.
حجت اله حبیبی

دل مبند،
شادی !
به دل بسته نمی رسد .
حجت اله حبیبی

رفتن همیشه نشان از دل کندن نیست!
گاهی میروی....
تا مجبور به دل کندن نباشی.

دنیاکیانی

دلتنگی سهم ماست
‏از خاطراتی که
یک روز خاطره نبودند،
زندگی بودند.

گاهی ،
خیال راحت ، به دنبال تو می گردد،
تا راحت نباشد
حجت اله حبیبی

می دانی!
هیچ حالی ،
حال آدم را نمی گیرد،
مگر حال تو...

توبودی که عشق آوردی به قلبم وقتایی که نیستی وای خیلی دلتنگم

نبودی در فراق شانه هایت

ب هر خاکی رسیدم تکیه کردم!!..

تاوان دلتنگی هایم را چشمانم داد..

نگاهت می ڪنم خاموش و خاموشی زبان دارد؛
زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد..!
                

خیالت خیالِ رفتن ندارد …
خودت چه ؟ قصد آمدن نداری ؟

م‍ گ‍ه د‍ ل‍ تن‍ گی غ‍ رور حا‍لی‍ شه..!

دلتنگی یعنی
تو باشی
او ، نباشد.

به چه کار آید دلم وقتی ندارم دلبری/

حیف من که واسه تو میزد دلم بر هر دری:)

روزهای سختی رو میگذرونم !!!
وقتی که نیستی همه چیز تنگ میشود
نفسم
دنیایم
دلم !

به قدر جمعه ی یک پادگان سرباز دلتنگم

شب و بیداری شانه مردانه عشق دیروزی تو هم می خواهی
من و بد مستی تو با دل سنگی شعر از دلتنگی ام را میخوانی

لیلی بیگانه دور از من و خانه بی سر و سامانی تو دیوانه
لیلی میدانی پا به پا باهم هر دو میمیرند شمع و پروانه

شب و بیداری شانه مردانه عشق دیروزی تو هم می خواهی
من و بد مستی سخت و دل سنگی شعری از دلتنگی تو میخوانی

لیلی بیگانه من آن مجنونم تو ای دیوانه چیزی می فهمی
از شب و سیاهی در بیابان ها، شمع و پروانه چیزی می فهمی

توی هر نفس دم بعد دم
من در کنار تو بودم
توی هر لحظه و هر زمان
من با تو بودم

در هر روز و شب شما
من دلتنگی تو بودم
در خاطره های شب ها
من همراه تو بودم

زخم بودم، زخم در دل تنهایی
اما تویی که دست...

پشتِ
دلباز ترین
پنجره
تنگ
است
دلم...!

بهار،
درِ خانه یِ
بی یار را نزن
چون
همدم ندارد صاحبش
با عطرِ تو دلتنگِ
عشقش میشوَد.

آگرین یوسفی

کام بودم ، که با تو بودم
در هر روز و شب
من دلتنگی بودم
توی خاطره های شب
من زخم بودم ، زخم
در دل تنهایی
من آرزو بودم
توی درختان بهاری
من آسمان بودم ، آسمان
در سینه ی غروب
من تویی بودم
توی هر نفس دم بعد...