امشب عروسیشه حواست هست تنهاترین دامادِ این شهره ما خیلی بد کردیم در حقش حق داره که با هردومون قهره از هم یه دنیا دور بودیمو تنهاییو انکار می کردیم این اشتباهو از سر اجبار با هر نفس تکرار می کردیم هرچی که باهم بیشتر بودیم درکمون از همدیگه کمتر...
پشت در این خانه کسی نیست، نگردید تنهایی یک مرده مگر چیز عجیبی ست..
و خدا گفت؛ سلام ای اهل زمین چه کسی غمگین است؟ چه غمی در سینه؟ چه کسی در بیشه ی تنهایی خود میرنجد؟ من به آغوش خدا محتاجم... نفسی بوسه زنم تا که دراین ریشه ی غم ریشه کند.... باشد که تو را مهر بورزد از عشق.... تو به آغوش...
لطف بزرگ خورشید گرما نیست سایه ای ست که مرا از تنهایی نجات می دهد...
_الو؟ _جانم! _کجایی؟ دیر کردی یا نمی آیی؟ _رسیدم،واحد چندم؟ _بیا! بالای بالایی رسیدم خسته روی مبل... :"کولر را بزن لطفا!" جلوی بادِ کولر موی تو زد سر به رسوایی سپس عطر تنت پیچید، من را هم هوا برداشت که در تنهاییت امشب کنم آغوش پیمایی دلم از استرس مثل...
خواستم از چشم زیبایت بگویم، بگذریم از قد و بالای رعنایت بگویم، بگذریم باد تا آهنگ میزد با نُت موی فرت شعرِ در خور,وقت اجرایت بگویم، بگذریم مصرعی در وصف لبخند مونالیزات یا خلقت عاری از امّایت بگویم، بگذریم خواستم آرایه های شعری ام زیبا شود از صدای ردّ پاهایت...
هر چه گشتیم در این شهر نبود اهلِ دلی که بداند غمِ دلتنگی و تنهاییِ ما
زمستان می رود بهار می آید تنهایی می رود تنهایی می آید!
پیله ام. -- پیچیده در لاکِ تنهایی... *** پروانه ام کن! (رها) 📕عشق پایکوبی میکند!
می خواهمت که بیایی وبمانی سال نو شد باشد که دلتنگی مان نیز نو شود توکه نباشی به تنهایی ام چه گویم
کاش تنهایی پرنده بود گاهی هم به کوچ فکر می کرد
تنهایی رو دوس دارم اما تنها با تو :)
از سر زمین عشق برایت پیامی آوردم بدین سان بیا مثل دو پرنده بال بگشایم بسوی خانه خوشبختی که درآن میز شب یلدا را اینگونه چیدم شکلات ، از طعم چشمانت آجیل از ذرات ، عشق من دوستت دارم عاشقتم انار ، از باقی مانده قلبم که هزاران تکیه شده...
من تنها ترین مرد دنیا را میشناسم! همین همسایه ی روبرویی، سی سالی میشود که با کلید در را باز میکند ...
با یاد تو هر لحظه ی پاییز قشنگ است شب گرچه دراز است و غم انگیز، قشنگ است باران و لبِ پنجره، گلدان و کمی بغض یادآوری خاطره ها نیز قشنگ است آن سو، تو و تنهایی و این سو، من و باران از چشم من این چک چکِ یکریز...
پلاسکو در آتش سوخت بسان دل من یک روزی به وقت بی کسی همه از تنهایی به سوختن پناه می آورند آخرش
قلبم را به تو هدیه دادم در یک روز بارانی چه گرفتم؟ دوری جدایی تنهایی
روزی به دیدنم خواهی آمد روزی از روزهای نیمه آفتابی ِ بهار روزی از روزهای نیمه ی اردیبهشت ماه روزی که آسمان لاجوردیست و بوته های یاس، پروانه ها را به هم آغوشی می خوانند . روزی به دیدنم خواهی آمد روزی از روزهای چهل سالگی ام . بر صبوری...
در ژرفای درونم نی لبکی محزون هست هر سال پاییز ،که می آید آن را بر لبش می نهد باد در هم می پیچد و چشم تنهایی خیس می شود .... و انتظارم فرو می ریزد و حیاط شعرم آکنده می شود از برگ درخت ....
من زن خلق شدم... نه برای درحسرت یک بوسه ماندن...برای خلق بوسه ای ازجنس آرامش... من زن نشدم که همخواب آدمهای بیخواب شوم...،زن شدم که برای خواب کسی رویا شوم... من زن نشدم که درتنهایی ام حسرت آغوشی عاشقانه را داشته باشم... زن شدم... تا اغوشی درتنهایی عشقم باشم.
بازم فصل پاییز فصل تنهایی و قدم زدن روی برگهای زرد و نارنجی وزیدن باد و خش خش برگها منومیکشونه سمت تموم دلتنگیام غرق در آرزوهای و رویاهام میشم آرزوی داشتن تو و رویای با تو بودن این آرزو و رویا مدام در حال چرخیدن مثل گردونه ی این روزگار
«ماه را...» گاهی همهء زیبایی های آسمان تنها می شوند و می ترسند اما این ترس را به روی خودشان نمی آورند تا زیبا بمانند! تنهایی شان که فراوان شود آنها با آن همه زیبایی به کجا پناه می برند؟ ماه را می دانم! ماه را هرکجا که تو پناه...
شب به آهستگی سرما را در محیط تنهایی ام تزریق می کند, این یعنی من مِنهای تو ... تا قندیل بستنم راهی نیست !
تنهایی ست ! او بزرگ باشد وُ در دلِ تنگ ات جا نشود .
