متن تیغ

من و تو
زخمی دست هم شدیم
من یه گل بودم
تو تیغ رو تن سبز من شدی

غمی است در قلبم که بارانی به چشمش نیست
هیچ انتظار از کسی جزء قهر و خشمش نیست

خسته ام خسته تر از سرباز در بندی که
در زیر تیغ هست و جهان دیگر به پشمش نیست

حلقوم شهر را شرحه می کند
تیغی که آزادی را
شرح می دهد!
حتی زبانم را اگر ببرند
انگشتهایم را
خودم قلم خواهم کرد
شعرها هنوز ماندگارترند...


جلال پراذران

مثل تیغ دو لبه هستی؛
بوسیدنت زخم است
نبوسیدنت درد…

ما زخمی ترین شاخه این جنگل خشکیم

تیغ و تبری نیست ک ما را نشناسد ...

تیغ بران گر به دستت، داد چرخ روزگار
هر چه می خواهی ببر،اما مبر نان کسی

قهوه قاجار را بی خود شلوغش کرده اند
تیغ تیز آن نگاهت بیشتر عاشق کش است

شاهد بوده ای
لحظه تیغ نهادن بر گردن کبوتر را؟
و آبی که پیش از آن
چه حریصانه و ابلهانه، می‌نوشد پرنده؟
تو، آن لحظه ای!
تو، آن تیغی!
تو، آن آبی!
من!
من، آن پرنده بودم...