متن رضاحدادیان

درخت را شکست
امّا
از پس کوه بر نیامد
باد.
رضاحدادیان

چمدانی بود
که هرگز باز نشد
دلم.
رضاحدادیان

باد را
می ریزم در باغ
تو در من می وزی.
رضاحدادیان

در می آورد
صدای برگهارا
پاییز.
رضاحدادیان

تنها
شکوفه می داند
چه کشیده ام
از دست تگرگ.
رضاحدادیان

باتکیه برقلبت
شعری خواهم سرود
که به آتش بکشد
آب را
مادر!
رضاحدادیان

ماه خوابیده ست،امّا چشم اَبرآلودِ من
پشتِ پلکِ پنجره،بیدار باقی مانده است

رضاحدادیان

سایه ای پُرزخم،مانندِمریضی لاعلاج
بین مرگ و زندگی،ناچار باقی مانده است
رضاحدادیان

حتم دارم بی تو آغوشِ خیابان را فقط
رفت و آمدهای بالاجبار باقی مانده است
رضاحدادیان

اجتماعِ چشم زخمِ نارفیقان ، پشتِ سر
روبه رویم لشکرِتاتار باقی مانده است
رضاحدادیان

جستجوگرها اگرچه رفته اند امّا هنوز
یک نفر در زیر این آوار باقی مانده است
رضاحدادیان

های های اَبرها و هوی هوی بادها
های و هویی در جهان اِنگار باقی مانده است
رضاحدادیان

چکّه چکّه می چکد آه از لبِ پروانه و
غنچه غنچه باغ را اِنکار باقی مانده است
رضاحدادیان

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است
رضاحدادیان

آجر آجر تکّه اَبری تار باقی مانده است
آسمان با تکیه بر دیوار باقی مانده است
رضا حدادیان

دلم گریست
وقتی دیدم
که چگونه به بهایی ناچیز
هم آغوش مرداب می شود
نیلوفر
رضاحدادیان

تا از شکوفه می نویسد
پروانه ها بوسه می زنند بر سرانگشتش
شاعر.
رضاحدادیان

آرام بیا!
پاورچین، پاورچین
پنجره را
نیمه باز می گذارم
تا کسی نداند
ماه مهمان من است

رضا حدادیان




لشکر چشمان تو
تا بُن دندان مسلح
و من
سربازی تنهایم

رضا حدادیان





لب فروبند !
یک جفت قناری
در چشمت
آشیان کرده است.

رضا حدادیان




کبوتری خیسم
که از طوفان...